ၾကက္တူေရြး၏ ပညာေရး
(မူရင္း - ရာဗိန္ဒရာနတ္တဂိုး၊ ဘာသာျပန္ - တိုက္စိုး)
တစ္ရံေရာအခါ ၾကက္တူေရြးတစ္ေကာင္ရွိေလသည္။ ထုိၾကက္တူေရြးသည္ အသိပညာမဲ့၏။ သူသည္ ေတးဆုိေလ့ရွိေသာ္လည္း တရားစာေပကုိဘယ္အခါမွ မရြတ္။ မၾကာခဏ ခုန္ေစြ႕ ခုန္ေစြ႕ လုပ္တတ္ေသာ္လည္း အမူအရာ၌ မသိမ္ေမြ႕။
ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ဤသုိ႕ ေတြးေလသည္။ ပညာမ့ဲျခင္းသည္ အက်ဳိးယုတ္ရာ ယုတ္ေၾကာင္းသာ။ သူမုိက္ႏွင့္ ပညာရွိ(သည္) အစားစားရာတြင္ မကြာၾကေသာ္လည္း ေလာကစီးပြားေဆာင္ရာတြင္ကား ကြာလွေခ်သည္။ မင္းႀကီးသည္ ဤသုိ႕ ေတြး၍ တူေတာ္မ်ားကုိ ေရွ႕ေတာ္သုိ႕ေခၚကာ၊ ၾကက္တူေရြးကုိ ပညာေကာင္းစြာ သင္ေပးရန္ မိန္႕ေလသည္။ ထုိအခါ မင္းရင္ျပင္၌ သုခမိန္မ်ား၏ အစည္းအေဝးသည္ ျဖစ္၏။ သုခမိန္မ်ားသည္ မဆုိင္းမတြပင္ ျပႆနာ၏ ဇာစ္ျမစ္ကုိ စိစစ္ၾကၿပီးလွ်င္ ငွက္သတၱဝါမ်ားသည္ အသုိက္စုတ္ အသုိက္ပဲ့တြင္ ေနေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ အသိပညာမဲ့ရသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ၾကက္တူေရြး၏ ပညာေရးအတြက္ ပထမ လုိအပ္ခ်က္သည္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ၾကက္တူေရြးအိမ္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုံးျဖတ္ၾကေလသည္။ သုခမိန္မ်ားသည္
ဆုလာဘ္ကုိယ္စီျဖင့္အိမ္သုိ႕ ျပန္ၾကေလသတည္း။
ေရႊေလွာင္အိမ္တစ္ခုကုိ အဆန္းတၾကယ္ လွပတင့္တယ္ေအာင္ စီရင္ၾကေလသည္။ အရပ္ရပ္မွ လူအမ်ားလည္း ထုိေလွာင္အိမ္ကုိ ၾကည့္ရန္ စုေဝး လာေရာက္ၾကေလသည္။ အခ်ဳိ႕က ေလွာင္အိမ္ကုိ စူးစူးစုိက္စုိက္ၾကည့္ရာမွ 'ယဥ္ေက်းမႈျဖင့္ အက်ဥ္းက်ပါပေကာ'ဟု ေျပာဆုိ ငုိေၾကြးၾကေလသည္။ အခ်ဳိ႕ကလည္း 'ယဥ္ေက်းမႈမပါ ဘာျဖစ္သမုိ႕လဲ၊ ေလွာင္အိမ္က အေကာင္အထည္နဲ႕ က်န္ရစ္ခဲ့မွာပဲ၊ ေရႊခဲၾကက္တူေရြးေတာ့ ကံေကာင္းတာပဲ'ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ၾကေလသည္။ ပန္းတိမ္သည္လည္း ေငြထုပ္ပုိက္၍ မိမိရပ္ရြာသုိ႕ လႊင့္ေလသတည္း။
ဆရာပ႑ိတ္သည္ ၾကက္တူေရြးကုိ စာသင္ရန္ ျပင္ေလသည္။ သူသည္ ဣေျႏၵသမၸတၱိျဖင့္ ႏွာတ႐ႈပ္႐ွဴလုိက္ကာ 'စာစုံမွ ပညာကုန္မယ္'ဟု မိန္႕ေလသည္။ ထုိအခါ ဘုရင့္တူေတာ္မ်ားလည္း စာေရးေတာ္ တသီခ်ည္း ေခၚလာၾကေလသည္။ စာေရးေတာ္မ်ားလည္း က်မ္းအေစာင္ေစာင္မွ ေရးကူးၾကေလသည္။ ကူးသည့္စာမူမွ တဖန္ ေရးကူးၾကျပန္ေလသည္။ ေနာက္ဆုံး၌ အတုိင္းမသိ ျမင့္မားေသာ စာအထပ္ၾကီး ျဖစ္လာေလေတာ့သည္။ လူအမ်ားလည္း 'အလုိေလး၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဘုံဗိမာန္ၾကီးဟာ တိမ္တုိက္ေတြအၾကား ထုိးဝင္မတတ္ ျမင့္မားပါေပရဲ႕'ဟု ရင္သပ္႐ႈေမာ ၾကေလသည္။ စာေရးေတာ္မ်ားသည္ အသျပာအိတ္ အျပည့္ျဖင့္ အရပ္သုိ႕ ျပန္ၾကေလသတည္း။ ဘုရင့္တူေတာ္မ်ားလည္း ေလွာင္အိမ္ကုိ အက်အန ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါေပ၏။ ေလွာင္အိမ္ကုိ သူတုိ႔ ပြတ္တုိက္မြမ္းမံ အေရာင္တင္ၾကသည္ကုိ လူအမ်ားက ၾကည့္ရင္း၊ 'ဒါမွ တကယ့္တုိးတက္ေရး' ဟု ေျပာၾကေလသည္။
ေလာက၌ ဘယ္အရာတြင္ ခ်ဳိ႕တဲ့ေနေန၊ ကဲ့ရဲ႕ သၿဂႋဳဟ္ဆုိတတ္သူ ဦးေရတြင္မူ မခ်ဳိတဲ့တတ္ေပ။ သူတုိ႕က ေလွာင္အိမ္ႏွင့္ ပတ္သက္သူမွန္သမွ် ၾကက္တူေရြးက လြဲလွ်င္ ႀကီးပြားၾကပါေပသည္ဟု ေလွ်ာက္၍ သတင္းလႊင့္ၾကေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း ထုိသတင္းကုိ ၾကားရ၍ တူေတာ္မ်ားကုိ ေမးေလသည္။ တူေတာ္မ်ားက 'ထမင္း မဝ တစ္ခ်က္ ဝ တစ္ခ်က္နဲ႕ လူမ်ားဟာ ပါးစပ္အားတုိင္း သြားပုတ္ေလလြင့္ ေျပာေနၾကျခင္းပါ' ဟု ေလွ်ာက္တင္ၾကေလသည္။ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ကုိ သေဘာေတာ္ ေတြ႕သျဖင့္ ဘုရင္မင္းၾကီးက တူေတာ္မ်ားအား ေက်ာက္မ်က္ေက်ာက္ျမတ္မ်ား သဒၶါေတာ္မူေလသည္။
တစ္ေန႕သ၌ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ (မိမိ၏) ပညာေရးဌာနက ေရႊခဲၾကက္တူေရြးအတြက္ ဘယ္ပုံဘယ္နည္း စီမံေနသည္ကုိ ကုိယ္ေတာ္တိုင္ ျမင္လုိသျဖင့္ ပညာေရး ခန္းမေဆာင္သုိ႕ ၾကြေလသည္။ ထုိအခါ ဆုိင္ရာတုိ႕က စည္းခရာ ပတ္သာပုံေမာင္း တီးမႈတ္၍ ၾကိဳၾကေလသည္။ သုခမိန္မ်ားကလည္း ဂါထာမႏၲရားကုိ တစ္ခဲနက္ ရြတ္ဆုိၾကေလသည္။ ေရႊပန္းတိမ္ေတာ္မ်ား၊ စာေရးေတာ္မ်ား၊ စာၾကပ္ စာမမ်ား၊ ထုိသူအသီးသီး၏ အေထာင္အေသာင္းမကေသာ ေဆြမ်ဳိး အရင္းအဖ်ားမ်ားကလည္း အုတ္အုတ္သဲသဲ ေကာင္းခ်ီးေပးၾကေလသည္။ ဤတြင္ တူေတာ္မ်ားလည္း အားရရႊင္ၿပံဳးစြာ မင္းႀကီး၏ စိတ္ဆႏၵကုိ ေမးေလွ်ာက္ ၾကေလသည္။ မင္းၾကီးက 'ပညာေရး မူဝါဒကျဖင့္ ဟန္ဟန္ပန္ပန္ရွိတဲ့ ပုံသ႑ာန္ပဲ' ဟုမိန္႕ေလသည္။
ဘုရင္မင္းႀကီးလည္း အလြန္ေက်နပ္၍ ဆင္ေတာ္ေပၚသုိ႕ တက္ေတာ့မည္အျပဳတြင္ ၿခံဳကြယ္၌ပုန္းေနေသာ အျပစ္ရွာသူတစ္ဦးက 'အရွင္မင္းႀကီး၊ ၾကက္တူေရြးေကာ ေတြ႕ပါရဲ႕လားဘုရာ့'ဟု ဟစ္ေအာ္လုိက္ေလသည္။ ထုိအခါမွ မင္းၾကီးက ငါ သတိခြၽတ္ေနမိသည္ဟု ဆုိကာ သုခမိန္မ်ားဘက္လွည့္၍ ၾကက္တူေရြးကုိ သင္ပုံသင္နည္းစုံစမ္းၾကည့္ေလသည္။ သူတုိ႔က သင္ပုံသင္နည္းကုိ မင္းႀကီးအား ျပေလသည္။ ဘုရင္မင္းၾကီးလည္း အလြန္ ႏွစ္ေထာင္းအားရျခင္း ျဖစ္ေလ၏။ သင္ျပပုံနည္းစနစ္သည္ ခန္႕ထည္လွသျဖင့္ ထုိနည္းစနစ္ႏွင့္ စာလွ်င္ၾကက္တူေရြးမွာ ႏုပ္ႏုပ္ဖြဲဖြဲကဲ့သုိ႕ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ မင္းၾကီးလည္း အစီအစဥ္ကုိ အျပစ္ေျပာစရာ ဘာမွမရွိဟု ေက်နပ္မိေလသည္။ အကယ္၍ ၾကက္တူေရြးက ထုိအစီအစဥ္ကုိ ဆင္ေျခဆင္လက္ တက္မည္ဆုိလွ်င္လည္း ဆင္ေျခတက္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္းမျမင္ေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သူ႕လည္မ်ဳိတြင္ စာရြက္ေတြ နင့္ေနသျဖင့္ အသံသဲ့သဲ့ပင္ မထုတ္ႏုိင္ရွာေသာေၾကာင့္ ေပတည္း။ ၾကက္တူေရြး၏အျဖစ္သည္ ၾကက္သီးထစရာပင္ ေကာင္းေတာ့သည္။
ဤအခါ၌မူ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ဆင္ေတာ္ေပၚသုိ႕တက္ရင္း အျပစ္ရွာသူမ်ားကုိ မလြတ္ေအာင္ အျပစ္ဒဏ္ခတ္ရန္ အမိန္႕ေပးေလသည္။
ၾကက္တူေရြးလည္း က်ဳိးႏြံစြာ သင့္အံေလ့လာရင္း နမူးနထူးျဖစ္လာေလသည္။ အားရေလာက္သည့္ တုိးတက္ေရးပါေပ။ သုိ႕ေသာ္ အကြပ္အၫွပ္ အစီအမံအၾကားမွပင္ အျဖစ္မွန္သည္ ေပၚလာတတ္ေလသည္။ ေလွာင္အိမ္တြင္း၌ ေနေရာင္ျခည္ကေလး မျပဴတျပဴ ရွိစအခ်ိန္တြင္ ေရႊခဲၾကက္တူေရြးသည္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ကုိ ႐ုန္းကန္ျငင္းဆန္သည့္ပမာ အေတာင္တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ခတ္ေလသည္။ ထုိ႕ျပင္ ယုံခ်င္မွလည္း ယုံေပေရာ့။ ႏႈတ္သီးခ်ည့္နဲ႔နဲ႔ျဖင့္ သံတုိင္ကုိ သနားစရာ ဆိတ္ေလသည္။ ထုိအခါ ျမိဳ႕ကြပ္က 'တယ္႐ုိင္းပါကလား'ဟု ၾကိမ္းဝါးေလသည္။ မၾကာမီ ပန္းပဲသမားသည္ ပန္းပဲဖုိကုိ သယ္ေဆာင္၍ မင္းႀကီး၏ ပညာေရးဌာနသုိ႕ ေရာက္လာေလသည္။ တူသံ ေပသံေတြလည္း ဆူညံမစဲ ရွိပါေပ၏။ တူသံစဲသည္ႏွင့္ တစ္ၿပဳိင္နက္ သံၾကိဳးလည္း အဆင္သင့္ ျဖစ္ေလျပီ။ ၾကက္တူေရြး၏ အေတာင္ႏွစ္ဖက္ကုိလည္း ကုိက္ၫွပ္၍ ၿပီးခဲ့ေလျပီ။ မင္းၾကီး၏ ေယာက္ဖေတာ္မ်ားက 'ဒီငွက္သတၱဝါေတြဟာ ဥာဏ္ကလည္းမြဲ ေက်းဇူးတရားကုိလည္း ဘာမွ မသိပါကလား'ဟု မသက္မသာ ေခါင္းရမ္းမိၾကေလသည္။ ဆရာပ႑ိတ္လည္း က်မ္းထုတ္ကုိ တစ္ဖက္၊ ႀကိမ္လုံးကုိ တစ္ဖက္ ေဆာင္၍ စာခ်ေလသည္။ ျမိဳ႕ကြပ္သည္ အေစာင့္အေရွာက္ေကာင္းသည့္အတြက္ လည္းေကာင္း၊ ပန္းပဲသမားသည္ သံႀကိဳးခုိင္ခုိင္လုပ္ႏုိင္သည့္အတြက္ လည္းေကာင္း ဘြဲ႔တံဆိပ္ အသနားခံရျပန္ေလသတည္း။
ေရႊခဲၾကက္တူေရြးလည္း ေသေလေတာ့၏။
ၾကက္တူေရြး ဘယ္အခါက ေသလုိက္မွန္း သိသူမရွိၾက။ အျပစ္ရွာသူက ထုိသတင္းကုိ ပထမဆံုး လႊင့္လုိက္ေလသည္။ ဘုရင္မင္းၾကီးလည္း တူေတာ္မ်ားကို ေခၚ၍ သတင္းေမးေလသည္။ တူေတာ္မ်ားက ၾကက္တူေရြးကုိ စာသင္ၿပီးေၾကာင္း ေလွ်ာက္တင္ၾကေလသည္။
မင္းၾကီးက 'သူ ခုန္ေသးသလား' ဟု ေမးေလသည္။
တူေတာ္မ်ားက 'မခုန္ေတာ့ပါ' ဟု ေလွ်ာက္သည္။
'ပ်ံေသးသလား'
'မပ်ံေတာ့ပါ'
'ၾကက္တူေရြးကုိ ေခၚခဲ့' ဟု မင္းၾကီးက အမိန္႔ေပးေလသည္။
ၿမိဳ႕ကြပ္လည္း ၾကက္တူေရြးကုိ အေစာင့္အၾကပ္ျဖင့္ ေရွ႕ေတာ္သုိ႔ သြင္းေလသည္။ ဘုရင္မင္းၾကီးလည္း ၾကက္တူေရြး၏ ကုိယ္ကုိ လက္ၫိႈးႏွင့္ ထုိးစမ္းၾကည့္ေလသည္။ ေရႊခဲၾကက္တူေရြး၏ ကုိယ္တြင္းမွ စာရြက္မာေကာက္ေကာက္ အသံေတြသာ ထြက္လာေလသတည္း။ ။
တိုက္စိုး
(မူရင္း - ရာဗိန္ဒရာနတ္တဂိုး၊ ဘာသာျပန္ - တိုက္စိုး)
စာေပေလာကစာအုပ္ အမွတ္ ၂၇၂ - " တဂိုး၏ စာ "(ကဗ်ာ/စာေရးဆရာအစံု ျမန္မာျပန္သည္)၊ စာမ်က္ႏွာ ၂၂၆ မွ ကူးယူမွ်ေဝသည္။
တဂိုး၏ စာ - ပံုႏွိပ္မွတ္တမ္း
ပထမအႀကိမ္ - ၁၉၆၆ (ႏွလံုးလွ စာေပတိုက္)
ဒုတိယအႀကိမ္ - စက္တင္ဘာ၊ ၁၉၈၈ (စာေပေလာက စာအုပ္တိုက္)
------------------------------------------
တဂိုး ၏ "ၾကက္တူေရြး၏ ပညာေရး" ကို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ဖတ္လိုသူမ်ားအတြက္ အင္တာနက္လိပ္စာမွာ
http://home.iitk.ac.in/~amman/soc748/tagore_parrot.pdf
http://www.parabaas.com/translation/database/translations/stories/gRabindranath_parrot.html
------------------------------------------
"ၾကက္တူေရြး၏ ပညာေရး" မွာ ယေန႔ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပညာေရးစနစ္ကို အိႏိၵယ ဂႏၳ၀င္ ဆရာႀကီးတဂိုးက ႀကိဳတင္ၿပီး သေရာ္စာ ေရးထားသလားဟုပင္ ေအာက္ေမ့ရပါ၏။ တဂိုးသာ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနလွ်င္ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္မ်ားက ၄င္းအား Black List သြင္းကာ ျပည္၀င္ခြင့္ဗီဇာပိတ္ပင္ဖြယ္ရာ ရွိေပေၾကာင္း။ ။
ညိဳႀကီး
ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ဤသုိ႕ ေတြးေလသည္။ ပညာမ့ဲျခင္းသည္ အက်ဳိးယုတ္ရာ ယုတ္ေၾကာင္းသာ။ သူမုိက္ႏွင့္ ပညာရွိ(သည္) အစားစားရာတြင္ မကြာၾကေသာ္လည္း ေလာကစီးပြားေဆာင္ရာတြင္ကား ကြာလွေခ်သည္။ မင္းႀကီးသည္ ဤသုိ႕ ေတြး၍ တူေတာ္မ်ားကုိ ေရွ႕ေတာ္သုိ႕ေခၚကာ၊ ၾကက္တူေရြးကုိ ပညာေကာင္းစြာ သင္ေပးရန္ မိန္႕ေလသည္။ ထုိအခါ မင္းရင္ျပင္၌ သုခမိန္မ်ား၏ အစည္းအေဝးသည္ ျဖစ္၏။ သုခမိန္မ်ားသည္ မဆုိင္းမတြပင္ ျပႆနာ၏ ဇာစ္ျမစ္ကုိ စိစစ္ၾကၿပီးလွ်င္ ငွက္သတၱဝါမ်ားသည္ အသုိက္စုတ္ အသုိက္ပဲ့တြင္ ေနေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ အသိပညာမဲ့ရသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ၾကက္တူေရြး၏ ပညာေရးအတြက္ ပထမ လုိအပ္ခ်က္သည္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ၾကက္တူေရြးအိမ္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုံးျဖတ္ၾကေလသည္။ သုခမိန္မ်ားသည္
ဆုလာဘ္ကုိယ္စီျဖင့္အိမ္သုိ႕ ျပန္ၾကေလသတည္း။
ေရႊေလွာင္အိမ္တစ္ခုကုိ အဆန္းတၾကယ္ လွပတင့္တယ္ေအာင္ စီရင္ၾကေလသည္။ အရပ္ရပ္မွ လူအမ်ားလည္း ထုိေလွာင္အိမ္ကုိ ၾကည့္ရန္ စုေဝး လာေရာက္ၾကေလသည္။ အခ်ဳိ႕က ေလွာင္အိမ္ကုိ စူးစူးစုိက္စုိက္ၾကည့္ရာမွ 'ယဥ္ေက်းမႈျဖင့္ အက်ဥ္းက်ပါပေကာ'ဟု ေျပာဆုိ ငုိေၾကြးၾကေလသည္။ အခ်ဳိ႕ကလည္း 'ယဥ္ေက်းမႈမပါ ဘာျဖစ္သမုိ႕လဲ၊ ေလွာင္အိမ္က အေကာင္အထည္နဲ႕ က်န္ရစ္ခဲ့မွာပဲ၊ ေရႊခဲၾကက္တူေရြးေတာ့ ကံေကာင္းတာပဲ'ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ၾကေလသည္။ ပန္းတိမ္သည္လည္း ေငြထုပ္ပုိက္၍ မိမိရပ္ရြာသုိ႕ လႊင့္ေလသတည္း။
ဆရာပ႑ိတ္သည္ ၾကက္တူေရြးကုိ စာသင္ရန္ ျပင္ေလသည္။ သူသည္ ဣေျႏၵသမၸတၱိျဖင့္ ႏွာတ႐ႈပ္႐ွဴလုိက္ကာ 'စာစုံမွ ပညာကုန္မယ္'ဟု မိန္႕ေလသည္။ ထုိအခါ ဘုရင့္တူေတာ္မ်ားလည္း စာေရးေတာ္ တသီခ်ည္း ေခၚလာၾကေလသည္။ စာေရးေတာ္မ်ားလည္း က်မ္းအေစာင္ေစာင္မွ ေရးကူးၾကေလသည္။ ကူးသည့္စာမူမွ တဖန္ ေရးကူးၾကျပန္ေလသည္။ ေနာက္ဆုံး၌ အတုိင္းမသိ ျမင့္မားေသာ စာအထပ္ၾကီး ျဖစ္လာေလေတာ့သည္။ လူအမ်ားလည္း 'အလုိေလး၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဘုံဗိမာန္ၾကီးဟာ တိမ္တုိက္ေတြအၾကား ထုိးဝင္မတတ္ ျမင့္မားပါေပရဲ႕'ဟု ရင္သပ္႐ႈေမာ ၾကေလသည္။ စာေရးေတာ္မ်ားသည္ အသျပာအိတ္ အျပည့္ျဖင့္ အရပ္သုိ႕ ျပန္ၾကေလသတည္း။ ဘုရင့္တူေတာ္မ်ားလည္း ေလွာင္အိမ္ကုိ အက်အန ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါေပ၏။ ေလွာင္အိမ္ကုိ သူတုိ႔ ပြတ္တုိက္မြမ္းမံ အေရာင္တင္ၾကသည္ကုိ လူအမ်ားက ၾကည့္ရင္း၊ 'ဒါမွ တကယ့္တုိးတက္ေရး' ဟု ေျပာၾကေလသည္။
ေလာက၌ ဘယ္အရာတြင္ ခ်ဳိ႕တဲ့ေနေန၊ ကဲ့ရဲ႕ သၿဂႋဳဟ္ဆုိတတ္သူ ဦးေရတြင္မူ မခ်ဳိတဲ့တတ္ေပ။ သူတုိ႕က ေလွာင္အိမ္ႏွင့္ ပတ္သက္သူမွန္သမွ် ၾကက္တူေရြးက လြဲလွ်င္ ႀကီးပြားၾကပါေပသည္ဟု ေလွ်ာက္၍ သတင္းလႊင့္ၾကေလသည္။ မင္းၾကီးလည္း ထုိသတင္းကုိ ၾကားရ၍ တူေတာ္မ်ားကုိ ေမးေလသည္။ တူေတာ္မ်ားက 'ထမင္း မဝ တစ္ခ်က္ ဝ တစ္ခ်က္နဲ႕ လူမ်ားဟာ ပါးစပ္အားတုိင္း သြားပုတ္ေလလြင့္ ေျပာေနၾကျခင္းပါ' ဟု ေလွ်ာက္တင္ၾကေလသည္။ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ကုိ သေဘာေတာ္ ေတြ႕သျဖင့္ ဘုရင္မင္းၾကီးက တူေတာ္မ်ားအား ေက်ာက္မ်က္ေက်ာက္ျမတ္မ်ား သဒၶါေတာ္မူေလသည္။
တစ္ေန႕သ၌ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ (မိမိ၏) ပညာေရးဌာနက ေရႊခဲၾကက္တူေရြးအတြက္ ဘယ္ပုံဘယ္နည္း စီမံေနသည္ကုိ ကုိယ္ေတာ္တိုင္ ျမင္လုိသျဖင့္ ပညာေရး ခန္းမေဆာင္သုိ႕ ၾကြေလသည္။ ထုိအခါ ဆုိင္ရာတုိ႕က စည္းခရာ ပတ္သာပုံေမာင္း တီးမႈတ္၍ ၾကိဳၾကေလသည္။ သုခမိန္မ်ားကလည္း ဂါထာမႏၲရားကုိ တစ္ခဲနက္ ရြတ္ဆုိၾကေလသည္။ ေရႊပန္းတိမ္ေတာ္မ်ား၊ စာေရးေတာ္မ်ား၊ စာၾကပ္ စာမမ်ား၊ ထုိသူအသီးသီး၏ အေထာင္အေသာင္းမကေသာ ေဆြမ်ဳိး အရင္းအဖ်ားမ်ားကလည္း အုတ္အုတ္သဲသဲ ေကာင္းခ်ီးေပးၾကေလသည္။ ဤတြင္ တူေတာ္မ်ားလည္း အားရရႊင္ၿပံဳးစြာ မင္းႀကီး၏ စိတ္ဆႏၵကုိ ေမးေလွ်ာက္ ၾကေလသည္။ မင္းၾကီးက 'ပညာေရး မူဝါဒကျဖင့္ ဟန္ဟန္ပန္ပန္ရွိတဲ့ ပုံသ႑ာန္ပဲ' ဟုမိန္႕ေလသည္။
ဘုရင္မင္းႀကီးလည္း အလြန္ေက်နပ္၍ ဆင္ေတာ္ေပၚသုိ႕ တက္ေတာ့မည္အျပဳတြင္ ၿခံဳကြယ္၌ပုန္းေနေသာ အျပစ္ရွာသူတစ္ဦးက 'အရွင္မင္းႀကီး၊ ၾကက္တူေရြးေကာ ေတြ႕ပါရဲ႕လားဘုရာ့'ဟု ဟစ္ေအာ္လုိက္ေလသည္။ ထုိအခါမွ မင္းၾကီးက ငါ သတိခြၽတ္ေနမိသည္ဟု ဆုိကာ သုခမိန္မ်ားဘက္လွည့္၍ ၾကက္တူေရြးကုိ သင္ပုံသင္နည္းစုံစမ္းၾကည့္ေလသည္။ သူတုိ႔က သင္ပုံသင္နည္းကုိ မင္းႀကီးအား ျပေလသည္။ ဘုရင္မင္းၾကီးလည္း အလြန္ ႏွစ္ေထာင္းအားရျခင္း ျဖစ္ေလ၏။ သင္ျပပုံနည္းစနစ္သည္ ခန္႕ထည္လွသျဖင့္ ထုိနည္းစနစ္ႏွင့္ စာလွ်င္ၾကက္တူေရြးမွာ ႏုပ္ႏုပ္ဖြဲဖြဲကဲ့သုိ႕ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ မင္းၾကီးလည္း အစီအစဥ္ကုိ အျပစ္ေျပာစရာ ဘာမွမရွိဟု ေက်နပ္မိေလသည္။ အကယ္၍ ၾကက္တူေရြးက ထုိအစီအစဥ္ကုိ ဆင္ေျခဆင္လက္ တက္မည္ဆုိလွ်င္လည္း ဆင္ေျခတက္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္းမျမင္ေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သူ႕လည္မ်ဳိတြင္ စာရြက္ေတြ နင့္ေနသျဖင့္ အသံသဲ့သဲ့ပင္ မထုတ္ႏုိင္ရွာေသာေၾကာင့္ ေပတည္း။ ၾကက္တူေရြး၏အျဖစ္သည္ ၾကက္သီးထစရာပင္ ေကာင္းေတာ့သည္။
ဤအခါ၌မူ ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ ဆင္ေတာ္ေပၚသုိ႕တက္ရင္း အျပစ္ရွာသူမ်ားကုိ မလြတ္ေအာင္ အျပစ္ဒဏ္ခတ္ရန္ အမိန္႕ေပးေလသည္။
ၾကက္တူေရြးလည္း က်ဳိးႏြံစြာ သင့္အံေလ့လာရင္း နမူးနထူးျဖစ္လာေလသည္။ အားရေလာက္သည့္ တုိးတက္ေရးပါေပ။ သုိ႕ေသာ္ အကြပ္အၫွပ္ အစီအမံအၾကားမွပင္ အျဖစ္မွန္သည္ ေပၚလာတတ္ေလသည္။ ေလွာင္အိမ္တြင္း၌ ေနေရာင္ျခည္ကေလး မျပဴတျပဴ ရွိစအခ်ိန္တြင္ ေရႊခဲၾကက္တူေရြးသည္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ကုိ ႐ုန္းကန္ျငင္းဆန္သည့္ပမာ အေတာင္တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ခတ္ေလသည္။ ထုိ႕ျပင္ ယုံခ်င္မွလည္း ယုံေပေရာ့။ ႏႈတ္သီးခ်ည့္နဲ႔နဲ႔ျဖင့္ သံတုိင္ကုိ သနားစရာ ဆိတ္ေလသည္။ ထုိအခါ ျမိဳ႕ကြပ္က 'တယ္႐ုိင္းပါကလား'ဟု ၾကိမ္းဝါးေလသည္။ မၾကာမီ ပန္းပဲသမားသည္ ပန္းပဲဖုိကုိ သယ္ေဆာင္၍ မင္းႀကီး၏ ပညာေရးဌာနသုိ႕ ေရာက္လာေလသည္။ တူသံ ေပသံေတြလည္း ဆူညံမစဲ ရွိပါေပ၏။ တူသံစဲသည္ႏွင့္ တစ္ၿပဳိင္နက္ သံၾကိဳးလည္း အဆင္သင့္ ျဖစ္ေလျပီ။ ၾကက္တူေရြး၏ အေတာင္ႏွစ္ဖက္ကုိလည္း ကုိက္ၫွပ္၍ ၿပီးခဲ့ေလျပီ။ မင္းၾကီး၏ ေယာက္ဖေတာ္မ်ားက 'ဒီငွက္သတၱဝါေတြဟာ ဥာဏ္ကလည္းမြဲ ေက်းဇူးတရားကုိလည္း ဘာမွ မသိပါကလား'ဟု မသက္မသာ ေခါင္းရမ္းမိၾကေလသည္။ ဆရာပ႑ိတ္လည္း က်မ္းထုတ္ကုိ တစ္ဖက္၊ ႀကိမ္လုံးကုိ တစ္ဖက္ ေဆာင္၍ စာခ်ေလသည္။ ျမိဳ႕ကြပ္သည္ အေစာင့္အေရွာက္ေကာင္းသည့္အတြက္ လည္းေကာင္း၊ ပန္းပဲသမားသည္ သံႀကိဳးခုိင္ခုိင္လုပ္ႏုိင္သည့္အတြက္ လည္းေကာင္း ဘြဲ႔တံဆိပ္ အသနားခံရျပန္ေလသတည္း။
ေရႊခဲၾကက္တူေရြးလည္း ေသေလေတာ့၏။
ၾကက္တူေရြး ဘယ္အခါက ေသလုိက္မွန္း သိသူမရွိၾက။ အျပစ္ရွာသူက ထုိသတင္းကုိ ပထမဆံုး လႊင့္လုိက္ေလသည္။ ဘုရင္မင္းၾကီးလည္း တူေတာ္မ်ားကို ေခၚ၍ သတင္းေမးေလသည္။ တူေတာ္မ်ားက ၾကက္တူေရြးကုိ စာသင္ၿပီးေၾကာင္း ေလွ်ာက္တင္ၾကေလသည္။
မင္းၾကီးက 'သူ ခုန္ေသးသလား' ဟု ေမးေလသည္။
တူေတာ္မ်ားက 'မခုန္ေတာ့ပါ' ဟု ေလွ်ာက္သည္။
'ပ်ံေသးသလား'
'မပ်ံေတာ့ပါ'
'ၾကက္တူေရြးကုိ ေခၚခဲ့' ဟု မင္းၾကီးက အမိန္႔ေပးေလသည္။
ၿမိဳ႕ကြပ္လည္း ၾကက္တူေရြးကုိ အေစာင့္အၾကပ္ျဖင့္ ေရွ႕ေတာ္သုိ႔ သြင္းေလသည္။ ဘုရင္မင္းၾကီးလည္း ၾကက္တူေရြး၏ ကုိယ္ကုိ လက္ၫိႈးႏွင့္ ထုိးစမ္းၾကည့္ေလသည္။ ေရႊခဲၾကက္တူေရြး၏ ကုိယ္တြင္းမွ စာရြက္မာေကာက္ေကာက္ အသံေတြသာ ထြက္လာေလသတည္း။ ။
တိုက္စိုး
(မူရင္း - ရာဗိန္ဒရာနတ္တဂိုး၊ ဘာသာျပန္ - တိုက္စိုး)
စာေပေလာကစာအုပ္ အမွတ္ ၂၇၂ - " တဂိုး၏ စာ "(ကဗ်ာ/စာေရးဆရာအစံု ျမန္မာျပန္သည္)၊ စာမ်က္ႏွာ ၂၂၆ မွ ကူးယူမွ်ေဝသည္။
တဂိုး၏ စာ - ပံုႏွိပ္မွတ္တမ္း
ပထမအႀကိမ္ - ၁၉၆၆ (ႏွလံုးလွ စာေပတိုက္)
ဒုတိယအႀကိမ္ - စက္တင္ဘာ၊ ၁၉၈၈ (စာေပေလာက စာအုပ္တိုက္)
------------------------------------------
တဂိုး ၏ "ၾကက္တူေရြး၏ ပညာေရး" ကို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ဖတ္လိုသူမ်ားအတြက္ အင္တာနက္လိပ္စာမွာ
http://home.iitk.ac.in/~amman/soc748/tagore_parrot.pdf
http://www.parabaas.com/translation/database/translations/stories/gRabindranath_parrot.html
------------------------------------------
"ၾကက္တူေရြး၏ ပညာေရး" မွာ ယေန႔ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပညာေရးစနစ္ကို အိႏိၵယ ဂႏၳ၀င္ ဆရာႀကီးတဂိုးက ႀကိဳတင္ၿပီး သေရာ္စာ ေရးထားသလားဟုပင္ ေအာက္ေမ့ရပါ၏။ တဂိုးသာ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနလွ်င္ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္မ်ားက ၄င္းအား Black List သြင္းကာ ျပည္၀င္ခြင့္ဗီဇာပိတ္ပင္ဖြယ္ရာ ရွိေပေၾကာင္း။ ။
ညိဳႀကီး
.png){kind=small}
Posts
