1/2010 Announcement by Basic Education Students Union (BESU)

ခြပ္ေဒါင္းအလံ အလြဲသံုးစားလုပ္ျခင္းအား ရႈတ္ခ်ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ (၁/၂၀၁၀)

BESU Statement (1-2010)

အေျခခံပညာ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ

Cyclone Nargis, 2 Years After

နာဂစ္ (၂)ႏွစ္ျပည့္

၂၀၀၈၊ ေမလ (၂)/(၃) ေန႔မ်ားမွာ ဗမာျပည္၊ ဧရာ၀တီတိုင္းႏွင့္ အျခား ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသမ်ားကို နာဂစ္ဆိုက္ကလံုးအမည္ရွိ အႏၱရာယ္ဆိုးႀကီးက ၀င္ေရာက္ေမႊေႏွာက္္ကာ သိန္းခ်ီေသာ ျပည္သူမ်ား၏အသက္ဇီ၀ိန္ကို ေခၽြ၍ သန္းခ်ီေသာ ျပည္သူမ်ားကို အတိဒုကၡေရာက္ေစခဲ့သည္။

နာဂစ္မုန္တိုင္းသင့္ ျပည္သူမ်ားကို အေရးေပၚကယ္ဆယ္ရမည့္အစား မိမိအာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ ေ၀၀ါးယုတ္မာစြာႏွင့္ ဘာမဟုတ္သည့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုသည့္ အာဏာရူးဥပေဒအတည္ျပဳပြဲကို ၂၀၀၈၊ ေမလ (၁၀)ရက္ေန႔မွာ ဇြတ္က်င္းပအတည္ျပဳၿပီး ျပည္သူေတြ၏ နာဂစ္ဒုကၡအား လစ္လ်ဴရႈေစာ္ကားခဲ့သည့္ စစ္အာဏာရွင္မ်ား၏ ေအာက္တန္းက်သည့္ စိတ္ဓာတ္မွာကား ရွာမွရွား ဆိုး၀ါးလွေခ်တကား။

ယခုလည္း ထို ၂၀၀၈ နာဂစ္အေျခခံဥပေဒ၏ ဆင့္ပြား ၂၀၁၀ ယုတ္မာေရြးေကာက္ပြဲဆိုသည္ကို စစ္အာဏာရွင္မ်ားက က်င္းပဦးမည္ဆိုရာ ယေန႔ နာဂစ္ (၂)ႏွစ္ျပည့္အခါသမယကာလမွာ ေအာ့ႏွလံုးနာစရာကိစၥရပ္ႀကီး ျဖစ္လာေပေတာ့သည္။

---------------------------------------------

(10, July, 2008) က ဤဘေလာ့ဂ္မွာပင္ ကၽြန္ေတာ္ ေရးတင္ခဲ့ဖူးေသာ
နာဂစ္ကဗ်ာအား နာဂစ္ (၂)ႏွစ္ျပည့္အျဖစ္ အမွတ္တရ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။

http://bigbbrown.blogspot.com/2008/07/my-helping-tour-to-nargis-area.html

"နာဂစ္ေဒသက ျပန္ခဲ့တယ္..."

ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းဖြယ္...။

ဂရုဏာရသ ဒင္းၾကမ္းထ...။

ငိုေနတဲ့ မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္မရဘူး...။

ေမ်ာက္အုန္းသီးရသလို စီမံခန္႔ခြဲမႈမ်ားရဲ႕ ေအာက္မွာ...
တို႔ျပည္သူေတြ ဘ၀ေပ်ာက္ခဲ့ရေပါ့...။

ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား ၿပီးဆံုးသြားပါၿပီ...တဲ့
ဟုတ္လိုက္ေလဗ်ာ...
ကယ္စရာမလိုေတာ့ေအာင္
လူေတြဟာ...
ကူရာကယ္ရာမဲ့ ေသဆံုးခဲ့ၾက
ငတ္မြတ္ဆာေလာင္ျခင္းေတြနဲ႔ ေသဆံုးခဲ့ၾက
လမ္းေပ်ာက္ ေအာ္ဟစ္ရင္း ေသဆံုးခဲ့ၾက
(သီတဂူဆရာေတာ္ ေဒါက္တာအရွင္ဥာဏိႆရရဲ႕ စာထဲကအတိုင္း ေျပာရရင္
ပရမ္းပတာ ေသဆံုးခဲ့ၾက)
ကယ္ဆယ္ေရးအခ်ိန္မီ မစတင္ခဲ့တဲ့ ရက္စြဲမ်ား....
၃၊ ၄၊ ၅၊ ၆၊ ၇....ေမ။

ထိခိုက္မႈနည္းတဲ့ ရြာသားမ်ားက
ထိခိုက္မႈမ်ားတဲ့ ရြာသားမ်ားကို ကယ္ဆယ္ေကၽြးေမြးခဲ့ၾက...
စစ္အစိုးရကေတာ့ ေအးေဆးပါ..တဲ့။

ရြာေတြဟာ ရြာလံုးလံုးေပ်ာက္ရွခဲ့ၾက
စစ္အစိုးရကေတာ့ ေအးေဆးပါ..တဲ့။

ကၽြဲေတြ၊ ႏြားေတြ၊ ၾကက္ေတြ၊ ဘဲေတြ၊ ၀က္ေတြ၊ ငွက္ေတြ
အမ်ားႀကီး (အမ်ားႀကီး) ေသဆံုးခဲ့ၾက
စစ္အစိုးရကေတာ့ ေအးေဆးပါ..တဲ့။

လယ္ေတြပ်က္၊ ေသာက္ေရကန္ပ်က္၊ စိတ္ေတြပ်က္
စစ္အစိုးရကေတာ့ ေအးေဆးပါ..တဲ့။

ဖူးစရာ ဘုရားေတာင္ နာဂစ္နဲ႔ ေပ်ာက္သြား၊ ပ်က္သြား
စစ္အစိုးရကေတာ့ ေအးေဆးပါ..တဲ့။

သိန္းခ်ီေသဆံုးၿပီး သန္းခ်ီ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾက
စစ္အဆိုးရကေတာ့ ေအးေဆးပါ..တဲ့။

ႏိုင္ငံတကာ အလွဴရွင္ေတြကိုလည္း ေစာ္ကားေမာ္ကား လုပ္လားလုပ္ရဲ႕
ေဖာက္ျပား၊ ေဟာက္စားတဲ့ မသူေတာ္ေတြ...။

အေယာင္ေဆာင္ ကယ္ဆယ္ေရးေတြနဲ႔
ဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႔သက္သက္ ကယ္ဆယ္ေရးေတြနဲ႔
ရုပ္ျမင္သံၾကား ရိုက္ကူးေရးသက္သက္ ကယ္ဆယ္ေရးေတြနဲ႔
ကယ္ဆယ္ေရးပစၥည္းကို ခိုးတဲ့ နအဖလက္ပါးေစေတြနဲ႔
တစ္ဆုပ္လိုတာ တစ္ေစ့ပဲ ေပးတဲ့ နအဖရဲ႕ အစီအမံေတြနဲ႔
လယ္ထြန္စက္ ဆယ္ရြာတစ္လံုးႏႈန္းနဲ႔ ။

အရင္ကတည္းက မရွိရွာခဲ့တဲ့ ဧရာ၀တီျပည္သူေတြ
အခုေတာ့
မရွိရာကေန ဘာမွ မရွိေတာ့
ေဆြမရွိ၊ မ်ိဳးမရွိ၊ ပိုက္ဆံမရွိ၊ စားစရာမရွိ
က်န္းမာေရးမရွိ၊ အနာဂတ္မရွိ
ေနစရာက အိမ္သာ သာသာ ဓနိတဲ
မရွိေတာ့ ဆင္းရဲ၊ ဆင္းရဲေတာ့ ေက်ာမြဲ ။

ေျပာျပန္ရင္လည္း ညိဳႀကီးလြန္ရာ မက်ေတာ့ဘူး
ျပည္သူေတြရဲ႕ တစ္ထြာဗိုက္ေတြအတြက္
တိုက္ပြဲကေတာ့ တိုက္ကို တိုက္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္

စစ္အဆိုးရ က်ဆံုးပါေစ...။ ။

ေမာင္ညိဳႀကီး
၁၀.၇.၂၀၀၈

---------------------------------------------

ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တင္ခဲ့ဖူးေသာ နာဂစ္ပို႔စ္မ်ား
http://bigbbrown.blogspot.com/search/label/NARGIS%20CYCLONE

---------------------------------------------

ညိဳႀကီး၏ နာဂစ္ေဆာင္းပါး
"ရဟန္းသံဃာမ်ား၏ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ ေစတနာ" ႏွင့္ "စစ္အဆိုးရ၏ အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာ၊ ေ၀ဒနာ"
http://bigbbrown.blogspot.com/2008/05/burma-monks-activities-after-nargis.html

I Don't Want The Bloody Buma

ေသြးခ်င္းေတြ ေသြးခ်င္းခ်င္း ထပ္မနီေစခ်င္

ျမန္မာျပည္က ႀကီးနိုင္ငယ္ညွင္းၿပီး အာဏာယစ္မူးတတ္ၾကတဲ့ အေလ့အက်င့္ေတြဟာ သက္ဦး
ဆံပိုင္စနစ္ကေန ျမစ္ဖ်ားခံခဲ့တယ္လို႔ ယူဆလို႔ရနိုင္ၿပီး ဒီကေန႔အထိလည္း စဥ္ဆက္မျပတ္
သက္ေရာက္ေနေသးကာ လူတန္းစားအဆင့္ဆင့့္ တံုးေအာက္ကဖားေတြလို ျပားေနၾကရတာ
ခံစားတတ္သူ့ ပုထုဇဥ္ေတြအတြက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။

အသက္၊ ေသြး၊ ေခၽြး နဲ႔ မ်က္ရည္ပင္လယ္ေတြလည္း ေဝေနခဲ့ၾကရတာ ေထာင္စုနွစ္တစ္ခုေတာင္
ျပည့္ဖို႔ သိပ္မလိုေတာ့ပါဘူး။ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစရာ၊ ခံျပင္းေဒါသထြက္စရာ၊ အံၾသတုန္လႈပ္စရာ
ေတြနဲ႔ ရွက္ရြံ႕စရာေတြ မေရတြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးေပမယ့္ မက္စရာ လုပ္ပိုင္ခြင့္
အာဏာနဲ႔ (လူထုဘဝမွာ အခရာက်တဲ့) သတင္းက႑ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ခ်ယ္လွယ္ၿပီး “တိုင္းျပည္
အတြက္” ဆိုတဲ့ မရိုးနိုင္တဲ့ ဓါတ္ျပားေဟာင္းကိုဆက္ဖြင့္ရင္း လိုရာကိုဆက္ဆြဲ ေနခဲ့ၾကတာလည္း အဆံုးဆိုတာ မျမင္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပါ။

“ေသာင္းက်န္းသူ၊ သူပုန္” ေတြလို႔ နာမည္တပ္ၿပီး မိသားစုေတြ အားလံုးနဲ႔ေပါင္းမွ ၃-၄ ေထာင္
ေလာက္သာသာ အေရအတြက္ရွိတယ္လို႔ ဆိုတဲ့တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕ေတြဟာ ဒီကေန႔အထိ
“စြမ္းစြမ္းတမံ ေခ်မႈန္း” ခံေနခဲ့ၾကရတာေတာင္ ေလ်ာ့မသြားပဲ ပိုတိုးလာခဲ့ၾကတာ “ဆန္းက်ယ္တယ္”
လို႔မ်ား ဆိုၾကရေလမလား။ မဟုတ္ရင္လည္း ဝါဒျဖန္႔ခ်ီေရးေတြရဲ့ မေအာင္ျမင္တဲ့လုပ္ဇာတ္တစ္ခု
ဖံုးလို႔မရ ဖိလို႔မနိုင္ ျဖစ္သြားခဲ့လား။

“ရဲေသာ္မေသ ေသေသာ္ငရဲမလား” သံၿပိဳင္သီခ်င္းေတြဆိုၿပီး အစီး ၃-၄၀ ေသာ ကားတန္းေတြနဲ႔
“တရားေသာစစ္” ကိုဆင္ႏြဲဖို႔ ထြက္သြားရာက ၄-၅ စီးေလာက္နဲ႔ ေခ်ာက္ခ်က္ျဖစ္ေနတဲ့ စစ္သည္
ေတြ ျပန္တင္လာတဲ့ အျပန္ခရီးေတြကို ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားေပၚက အသြားတံုးက ေအာင္သေျပနဲ႔ ပန္းကံုး
ေတြ စြပ္ေပးခဲ့သူမ်ား မျမင္မိၾကတာလား၊ မဟုတ္ရင္လည္း မျမင္ခ်င္ၾကတာလား။

နွစ္စဥ္ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ တိုက္ပြဲေတြနဲ႔ မေရတြက္နိုင္တဲ့ အသက္ဆံုးရံႉးမႈေတြဟာ တနိုင္ငံလံုး ဆင္းရဲ
ခၽြတ္ျခံဳက်မႈနဲ႔ အမုန္းေတြျပည့္လွ်ံေနတဲ့ ေသာင္း၊ သိန္းမကတဲ့ စိတ္နွလံုးေတြကို ေမြးထုတ္ေပးဖို႔
အာမခံခ်က္ေတြပါ။

“သူပုန္ေတြက ရဲေဘာ္ေတြကို ေသနတ္နဲ႔ေတာင္မပစ္ပဲ လက္ဗလာနဲ႔တင္ တက္ဖမ္းၾကတယ္” ဆိုတဲ့
သတင္းမ်ိဳးေတြဟာ တိုင္းရင္းသားေတြမွာ ဘယ္ေလာက္အထိ အမုန္းတရားေတြ ေလာင္မ်ိဳက္
ေအာင္ အလုပ္ခံခဲ့ၾကရသလဲဆိုတာ ေတြးမိနိုင္ဖို႔ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခု ျဖစ္မလာနိုင္ရင္ေတာ့လည္း အနာဂါတ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သိပ္မရွိနိုင္ပါ။

ၿမိဳ႕ေပၚမွာ လမ္းမေတြေပၚ ပင္ပင္ပန္းပန္း ဝမ္းစာေဖြရွာ စားေနၾကရခ်ိန္မွာ၊ ေတာထဲကေမာင္နွမ
ေတြဟာ အေၾကာက္တရားအျပည့္နဲ႔ သစ္ဥသစ္ဖုေတြ ရွာေဖြစားေနၾကရတာ သိေစလိုပါတယ္။

ရပ္ကြက္ထဲ အခ်ိဳ႕ေသာမိခင္ေတြ သူတို႔ရဲ့ စစ္ထြက္သားေမာင္မ်ားအတြက္ အပူေသာကေတြေဝေန
ခ်ိန္မွာ ဟိုအေဝး ေတာင္ကုန္းျပာျပာေတြေပၚက အေမွာင္ထဲမွာ စမ္းတဝါးဝါး တစ္တီတူးမ်ားလို
မလံုျခံဳတဲ့စိတ္နဲ႔ ပုန္းေအာင္းအိပ္စက္ေနရသူေတြက ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ ေဆးေပးခန္းမွာ စုတ္ျပဲေနတဲ့
ေငြစကၠဴေတြနဲ႔ လူတစ္ခ်ိဳ႕ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကရခ်ိန္မွာ သစ္ပင္၊ ဝါးပင္ေအာက္ စမ္းေရကိုေဆးလုပ္
ေသာက္ ေနၾကသူေတြ မေရတြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။

ဒါေတြျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးခဲ့ၾကသူေတြအတြက္ သာယာယစ္မူးမႈေတြ ရရွိေနၾကသလား မေသခ်ာ
ေပမယ့္ အက်ိဳးဆက္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ခံစားေနရသူေတြအတြက္ေတာ့ စကၠန္႔တိုင္း၊ မိနစ္တိုင္းဟာ
ေလာကငရဲထဲက အခ်ိန္ကာလေတြပါ။

ခုခ်ိန္မွာ တနိုင္ငံလံုး သံသယရွိစရာ ဗံုးေတြေပါက္ေနတာ ၾကားလာၾကရျပန္ပါၿပီ္။ စစ္ေရးျပင္ တိုက္ပြဲ
ေခၚသံေတြဆိုတာ ထပ္ၿပီးေျပာျပစရာေတာင္ လိုေတာ့မယ္ မထင္ပါ။

ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာခ်င္တာကေတာ့ “ဒီရူးသြပ္မႈေတြကို ရပ္တန္းက ရပ္လိုက္ၾက
ပါေတာ့” ဆိုတာပါပဲ။

ေတာင္းပန္ေမတၱာရပ္ခံေနတာ မဟုတ္ပါ၊ မသိနိုင္ေလာက္ေအာင္ အျမင္ပိတ္ပိန္းေနသူေတြ သတိ

ဝင္ေစဖို႔နဲ႔ ဒီျဖစ္စဥ္ႀကီးကို ရပ္တန္႔ေအာင္လုပ္ဖို႔ တတ္စြမ္းနိုင္သူမ်ားကို ေတာင္းဆိုေနတာပါ။
ေသြးခ်င္းေတြ ေသြးခ်င္းခ်င္း ထပ္မနီပါေစနဲ႔ေတာ့။

မန္းကိုကို
၂၉၊ ၀၄၊ ၂၀၁၀

http://mahnkoko.blogspot.com/