“ေက်ာင္းသားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး”
ေနအဂၢ
အုပ္ထိန္းသူ မိဘမ်ားအေနျဖင့္လည္း မိမိတို႔၏ သားသမီးမ်ား ႏိုင္ငံေရး၌ စိတ္၀င္စားသြားမည္ကို လြန္စြာ စိုးရိမ္ပူပန္ၾကသည္။ ဤအတြက္ အုပ္ထိန္းသူ မိဘမ်ားအားလည္း အျပစ္မတင္လို။ မိမိတို႔၏ သားသမီးက ႏိုင္ငံေရး စိတ္ပါ၀င္စားေနလွ်င္ သြားၿပီ။ ထို႔ထက္ကဲ၍ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ တက္ၾကြေနလွ်င္ ဘ၀ ပါ ပ်က္ၿပီ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္ ဤသို႔ ဆိုရပါသနည္း။ ရွင္းပါမည္။
ယေန႔ အုပ္စိုးသူ အာဏာရွင္တို႔သည္ ၄င္းတို႔အား ေတာ္လွန္ေသာ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ ပါ၀င္သူမ်ား (အထူးသျဖင့္ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား) အား မတရားသျဖင့္ ဖိႏွိပ္မည္၊ ဖမ္းဆီးမည္၊ အစစ္အေဆး၊ အေမးအျမန္းမရွိ ေထာင္ခ်မည္။ ေက်ာင္းသားျဖစ္ေနလွ်င္ ေက်ာင္းမွ ရာသက္ပန္ ထုတ္ပယ္မည္။ ေထာင္ခ်မည္။ ဘယ္ဆီ ဘယ္မွန္းမသိေသာ တစ္ေနရာရာသို႔ ပို႔လိုက္ၾကမည္။ အခ်ိန္တန္၍မွ အိမ္ျပန္မလာလွ်င္ က်န္ရစ္သူ မိသားစုအေနျဖင့္ မွန္းဆ၍သာ သပိတ္သြပ္ အမွ်ေ၀လိုက္ၾက ေပေတာ့။ ဤမွ် ဆိုး၀ါးလွေသာ ျဖစ္ရပ္အတြက္ အဘယ္ကဲ့သို႔ေသာ မိဘမ်ားက မိမိတို႔ သားသမီးအေပၚ အျဖစ္ခံၾကမည္နည္း။ ခက္ခဲလွေသာ စား၀တ္ေနေရးၾကားမွ ထားေပးရေသာ ေက်ာင္းအတြက္ မိမိတို႔၏ သားသမီးပညာေရး ဆံုးရႈံးေစခ်င္ၾကမည္နည္း။ အႏွစ္သာရ ကင္းမဲ့ေသာ္လည္း ရရွိလာမည့္ ဘြဲ႕တံဆိပ္အတြက္ ဂုဏ္ယူခ်င္ၾကေပလိမ့္မည္။ ဤသို႔ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္း တရားမ်ားကို ေထာက္၍ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ မိဘမ်ား အမွန္တကယ္ ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ အရွိ၊ အသိမ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳလိုက္ၾကသည္။ အုပ္စိုးသူ အာဏာရွင္တို႔ အလိုက်ဖို႔ မိမိတို႔ သားသမီးမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ၾကနဲ႔ တားမည္။
အထပ္ထပ္သတိေပးမည္။ “ေက်ာင္းသားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ဘာဆိုင္သနည္း။ ေက်ာင္းသားပဲ ကိုယ့္စာကိုယ္ဖတ္၊ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္၊
ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ မင္းတို႔နဲ႔ မဆိုင္၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူ(ယခုမူ စစ္ဗိုလ္)တို႔ႏွင့္သာ ဆိုင္သည္” ဟု ေလသံေတြ ပစ္ၾကမည္။ ဒီလိုနဲ႔ မိဘမ်ားမွာ
မိမိတို႔သားသမီး ေဆးသမားျဖစ္မွာ မပူရ၊ ႏိုင္ငံေရး သမားျဖစ္ရမွာ ပူပန္ေနၾကရသည္။ ေတာ္ပါေပတယ္...ကိုေရႊ နအဖ တို႔ရယ္။
ကၽြႏ္ုပ္အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤမွ်ေလရွည္ေနရသနည္း ဟုဆိုေသာ္ “ေက်ာင္းသားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ဘာဆိုင္သနည္း” ဟု အေျပာခံရတိုင္း
အခံရခက္လွသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔အား ဦးေႏွာက္မရွိ၊ အေတြးအေခၚမရွိ၊ ဥမမည္ စာမေျမာက္၊ ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္း အဆင့္ေလာက္ ေအာက္ေမ့ေနျခင္းကို ရင္ဘတ္ထဲ အပ္နဲ႔ဆြသလို နာလွသည္။ ထိုစကားေျပာေသာ ပညာရွိသုခမိန္ႀကီးမ်ားကို “ကၽြန္ေတာ္တို႔မ်ား
မအဘူးမွတ္ေနသလား”ဟုပင္ ျပန္ေနာ့လိုက္ခ်င္သည္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ မ အ ၾကပါ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ မေၾကာက္တတ္ၾကပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ရွင္းရွင္းပဲ ေျဖပါမည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ေက်ာင္းသားဟု
ေခၚေ၀ၚေနရေသာ္လည္း ကၽြႏု္ပ္တို႔အားလံုး လူသားမ်ား စင္စစ္ျဖစ္ၾကပါသည္။ သို႔အတြက္ လူအဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ ဆိုင္ေသာ အေရးအားလံုး (ႏိုင္ငံေရးအပါအ၀င္) ကၽြႏု္ပ္တို႔ႏွင့္ ဆိုင္ပါသည္။ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ လူ႕အခြင့္အေရးကို အဆံုးရႈံး ခံၾကရမည္နည္း။
ႏိုင္ငံေရး ႏွင့္ ဆိုင္ပံုအေၾကာင္း ထပ္မံ ရွင္းျပပါဦးမည္။ ႏိုင္ငံေရး ဟု ဆိုလိုက္သည္ႏွင့္ အမ်ားစု မွာ ပါတီမ်ား၊ အာဏာမ်ား၊ အစိုးရအဖြဲ႕မ်ားကိုသာ ေျပး၍ ျမင္လိုက္ၾကသည္။ ္ဤသို႔ေသာ ပါတီႏိုင္ငံေရးမ်ိဳးကို ကၽြႏု္ပ္မဆိုလို။ မိမိႏိုင္ငံ၊ မိမိလူမ်ိဳး တိုးတက္ေကာင္းစားေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကို ေဖာ္ေဆာင္ေသာ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးမွသည္ လူႏွင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္လံုး တိုးတက္ေကာင္းစားေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေသာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရးမ်ားကို ဆိုလိုေပသည္။ ႏိုင္ငံေရးဟူသည္ မိမိကိုယ္တိုင္ႏွင့္ သူတစ္ပါး တိုးတက္ေကာင္းစားေရးအတြက္ ကူညီေသာ လုပ္ေဆာင္မႈပင္ျဖစ္သည္။ တစ္စံုတစ္ခုအတြက္ ခက္ခဲေနသူအား ကူညီလိုက္ျခင္း(၀ါ) ထမင္းစားစရာမရွိသူအား ထမင္းစားရေအာင္ ႀကံေဆာင္ေပးျခင္းသည္ပင္ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးဟူသည္ ရိုးစင္းပါသည္။ ျဖဴစင္ပါသည္။ ျမင့္ျမတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မတရားသျဖင့္ အုပ္စိုးလိုသူ အာဏာရူး (ဥပမာ- လက္ရွိျမန္မာျပည္ စစ္အဆိုးရ) တို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးသည္ ညစ္ေထးလာရသည္။ မာယာ ပရိယာယ္ ၾကြယ္၀လာရျခင္းျဖစ္သည္။
လူႏွင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း တိုးတက္ေကာင္းစားေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္မႈကို ႏိုင္ငံေရးဟု ကၽြႏု္ပ္ဆိုခဲ့ၿပီ။ ယေန႔ ကၽြႏု္ပ္တို႔ အပါအ၀င္ အမ်ားျပည္သူ ေကာင္းစားေရးအတြက္ ႀကီးစြာေသာ အေႏွာက္အယွက္ အဟန္႔အတား ျဖစ္ေနေသာ ကိုယ္က်ိဳးရွာ လက္နက္ကိုင္ အာဏာရွင္တို႔ကို ေတာ္လွန္ရမည္။ အာဏာရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကို ဖ်က္သိမ္း၍ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို အမွန္တကယ္ ကိုယ္စားျပဳေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳး၊ တရားဥပေဒႀကီးစိုးေသာသ (မတရားဥပေဒ မဟုတ္) လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳးကို ထူေထာင္ႏိုင္မွသာလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္ဆိုခဲ့ေသာ လူႏွင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတိုးတက္ေကာင္းစားေရး ဟူေသာ ႏိုင္ငံေရး ပန္းတိုင္ကို ခ်ီတက္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
ထိုအခါ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား မည္သည့္ အခန္းက႑မွ ပါ၀င္ၾကမည္နည္း။ က်ရာမွ တက္ၾကြစြာ ပါ၀င္ၾကရပါလိမ့္မည္။ ကၽြႏု္ပ္၏ ေရာင္းရင္းမ်ား၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား...ေသြးေၾကာင္ေနၾကပါသလား။ အႏွစ္သာရ ကင္းမဲ့ေသာ ဘြဲ႕တံဆိပ္အတြက္ လက္ရွိပညာေရးကို ဖက္တြယ္ေနၾကလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ (New Generation) မ်ားလည္း ဆက္လက္၍ အႏွစ္သာရ ကင္းမဲ့ေသာ ဘြဲ႕တံဆိပ္မ်ားကို ဆက္လက္ တပ္ဆင္ေနၾကရေပလိမ့္မည္။ ေခတ္ဆိုး၊ စနစ္ဆိုး၊ အာဏာရွင္ဆိုးတို႔ အုပ္စိုးမႈေအာက္၌ ဆက္လက္၍ ဘ၀ေတြ ပ်က္ေနၾကရေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ရွိ ကၽြႏု္ပ္တို႔ တိုက္ပြဲ၀င္ရမည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရေသာ္လည္း ေနာက္မ်ိဳးဆက္တို႔ ေကာင္းစားပါလိမ့္မည္။ ဤအတြက္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေက်နပ္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
ေရာင္းရင္းတို႔....
ကၽြႏု္ပ္တို႔ တိုက္ပြဲအတြက္ ဓားေတြ၊ က်ည္ဆံေတြ၊ ေသနတ္ေတြ မလိုပါ။ တစ္ခုတည္းေသာ လိုအပ္ခ်က္မွာ ခိုင္မာဇြဲသန္သည့္ စိတ္ဓာတ္တည္းဟူေသာ လက္နက္သာ လိုအပ္ပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္အထက္တြင္ ေမးခဲ့ေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို ဆင္ျခင္ၿပီး စိတ္အားေတြေမြး၍ စိတ္ဓားေတြ ေသြးၾကပါေလာ့...။
၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ား အဖြဲ႕မွ ကိုကိုႀကီး၊ မင္းကိုႏိုင္၊ ေဌးႂကြယ္ [Photo: AFP] - ဧရာ၀တီ အင္တာနက္ မဂၢဇင္း
ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ မင္းတို႔နဲ႔ မဆိုင္၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူ(ယခုမူ စစ္ဗိုလ္)တို႔ႏွင့္သာ ဆိုင္သည္” ဟု ေလသံေတြ ပစ္ၾကမည္။ ဒီလိုနဲ႔ မိဘမ်ားမွာ
မိမိတို႔သားသမီး ေဆးသမားျဖစ္မွာ မပူရ၊ ႏိုင္ငံေရး သမားျဖစ္ရမွာ ပူပန္ေနၾကရသည္။ ေတာ္ပါေပတယ္...ကိုေရႊ နအဖ တို႔ရယ္။
ကၽြႏ္ုပ္အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤမွ်ေလရွည္ေနရသနည္း ဟုဆိုေသာ္ “ေက်ာင္းသားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ဘာဆိုင္သနည္း” ဟု အေျပာခံရတိုင္း
အခံရခက္လွသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔အား ဦးေႏွာက္မရွိ၊ အေတြးအေခၚမရွိ၊ ဥမမည္ စာမေျမာက္၊ ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္း အဆင့္ေလာက္ ေအာက္ေမ့ေနျခင္းကို ရင္ဘတ္ထဲ အပ္နဲ႔ဆြသလို နာလွသည္။ ထိုစကားေျပာေသာ ပညာရွိသုခမိန္ႀကီးမ်ားကို “ကၽြန္ေတာ္တို႔မ်ား
မအဘူးမွတ္ေနသလား”ဟုပင္ ျပန္ေနာ့လိုက္ခ်င္သည္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ မ အ ၾကပါ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ မေၾကာက္တတ္ၾကပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ရွင္းရွင္းပဲ ေျဖပါမည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ေက်ာင္းသားဟု
ေခၚေ၀ၚေနရေသာ္လည္း ကၽြႏု္ပ္တို႔အားလံုး လူသားမ်ား စင္စစ္ျဖစ္ၾကပါသည္။ သို႔အတြက္ လူအဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ ဆိုင္ေသာ အေရးအားလံုး (ႏိုင္ငံေရးအပါအ၀င္) ကၽြႏု္ပ္တို႔ႏွင့္ ဆိုင္ပါသည္။ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ လူ႕အခြင့္အေရးကို အဆံုးရႈံး ခံၾကရမည္နည္း။
ႏိုင္ငံေရး ႏွင့္ ဆိုင္ပံုအေၾကာင္း ထပ္မံ ရွင္းျပပါဦးမည္။ ႏိုင္ငံေရး ဟု ဆိုလိုက္သည္ႏွင့္ အမ်ားစု မွာ ပါတီမ်ား၊ အာဏာမ်ား၊ အစိုးရအဖြဲ႕မ်ားကိုသာ ေျပး၍ ျမင္လိုက္ၾကသည္။ ္ဤသို႔ေသာ ပါတီႏိုင္ငံေရးမ်ိဳးကို ကၽြႏု္ပ္မဆိုလို။ မိမိႏိုင္ငံ၊ မိမိလူမ်ိဳး တိုးတက္ေကာင္းစားေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကို ေဖာ္ေဆာင္ေသာ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးမွသည္ လူႏွင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္လံုး တိုးတက္ေကာင္းစားေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေသာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရးမ်ားကို ဆိုလိုေပသည္။ ႏိုင္ငံေရးဟူသည္ မိမိကိုယ္တိုင္ႏွင့္ သူတစ္ပါး တိုးတက္ေကာင္းစားေရးအတြက္ ကူညီေသာ လုပ္ေဆာင္မႈပင္ျဖစ္သည္။ တစ္စံုတစ္ခုအတြက္ ခက္ခဲေနသူအား ကူညီလိုက္ျခင္း(၀ါ) ထမင္းစားစရာမရွိသူအား ထမင္းစားရေအာင္ ႀကံေဆာင္ေပးျခင္းသည္ပင္ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးဟူသည္ ရိုးစင္းပါသည္။ ျဖဴစင္ပါသည္။ ျမင့္ျမတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မတရားသျဖင့္ အုပ္စိုးလိုသူ အာဏာရူး (ဥပမာ- လက္ရွိျမန္မာျပည္ စစ္အဆိုးရ) တို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးသည္ ညစ္ေထးလာရသည္။ မာယာ ပရိယာယ္ ၾကြယ္၀လာရျခင္းျဖစ္သည္။
လူႏွင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း တိုးတက္ေကာင္းစားေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္မႈကို ႏိုင္ငံေရးဟု ကၽြႏု္ပ္ဆိုခဲ့ၿပီ။ ယေန႔ ကၽြႏု္ပ္တို႔ အပါအ၀င္ အမ်ားျပည္သူ ေကာင္းစားေရးအတြက္ ႀကီးစြာေသာ အေႏွာက္အယွက္ အဟန္႔အတား ျဖစ္ေနေသာ ကိုယ္က်ိဳးရွာ လက္နက္ကိုင္ အာဏာရွင္တို႔ကို ေတာ္လွန္ရမည္။ အာဏာရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကို ဖ်က္သိမ္း၍ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို အမွန္တကယ္ ကိုယ္စားျပဳေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳး၊ တရားဥပေဒႀကီးစိုးေသာသ (မတရားဥပေဒ မဟုတ္) လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳးကို ထူေထာင္ႏိုင္မွသာလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္ဆိုခဲ့ေသာ လူႏွင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတိုးတက္ေကာင္းစားေရး ဟူေသာ ႏိုင္ငံေရး ပန္းတိုင္ကို ခ်ီတက္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
ထိုအခါ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား မည္သည့္ အခန္းက႑မွ ပါ၀င္ၾကမည္နည္း။ က်ရာမွ တက္ၾကြစြာ ပါ၀င္ၾကရပါလိမ့္မည္။ ကၽြႏု္ပ္၏ ေရာင္းရင္းမ်ား၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား...ေသြးေၾကာင္ေနၾကပါသလား။ အႏွစ္သာရ ကင္းမဲ့ေသာ ဘြဲ႕တံဆိပ္အတြက္ လက္ရွိပညာေရးကို ဖက္တြယ္ေနၾကလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ (New Generation) မ်ားလည္း ဆက္လက္၍ အႏွစ္သာရ ကင္းမဲ့ေသာ ဘြဲ႕တံဆိပ္မ်ားကို ဆက္လက္ တပ္ဆင္ေနၾကရေပလိမ့္မည္။ ေခတ္ဆိုး၊ စနစ္ဆိုး၊ အာဏာရွင္ဆိုးတို႔ အုပ္စိုးမႈေအာက္၌ ဆက္လက္၍ ဘ၀ေတြ ပ်က္ေနၾကရေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ရွိ ကၽြႏု္ပ္တို႔ တိုက္ပြဲ၀င္ရမည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရေသာ္လည္း ေနာက္မ်ိဳးဆက္တို႔ ေကာင္းစားပါလိမ့္မည္။ ဤအတြက္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေက်နပ္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
ေရာင္းရင္းတို႔....
ကၽြႏု္ပ္တို႔ တိုက္ပြဲအတြက္ ဓားေတြ၊ က်ည္ဆံေတြ၊ ေသနတ္ေတြ မလိုပါ။ တစ္ခုတည္းေသာ လိုအပ္ခ်က္မွာ ခိုင္မာဇြဲသန္သည့္ စိတ္ဓာတ္တည္းဟူေသာ လက္နက္သာ လိုအပ္ပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္အထက္တြင္ ေမးခဲ့ေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို ဆင္ျခင္ၿပီး စိတ္အားေတြေမြး၍ စိတ္ဓားေတြ ေသြးၾကပါေလာ့...။
၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ား အဖြဲ႕မွ ကိုကိုႀကီး၊ မင္းကိုႏိုင္၊ ေဌးႂကြယ္ [Photo: AFP] - ဧရာ၀တီ အင္တာနက္ မဂၢဇင္းေနအဂၢ
၂၀၊ ၁၂၊ ၂၀၀၇
.png){kind=small}
Posts
No comments:
Post a Comment