ကၽြန္မ သမၼတႀကီး ျဖစ္ခ်င္တယ္ (ခရမ္းျပာထက္လူ၏ ကဗ်ာ)

"ကၽြန္မ သမၼတႀကီး ျဖစ္ခ်င္တယ္"

ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ ပန္းခင္းႀကီးလို ျပင္ထားတယ္
ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ ထမင္း၀ိုင္းႀကီးလို ျပင္ထားတယ္
ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ ေျခသုတ္ပုဆိုးေျမြစြယ္က်ိဳးလို႔လည္း ျပင္ထားတယ္

ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ စာအုပ္စင္ႀကီးလို ျပင္ထားတယ္
ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ ၾကယ္တာရာညီလာခံႀကီးလို ျပင္ထားတယ္
ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ စက္၀ိုင္းတစ္ခုအလယ္မွာ
ဓားေပါက္ခံရပ္ေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္လိုလည္း ျပင္ထားတယ္

ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ ေျမျမႇဳပ္မိုင္းေတြ မြစာက်ဲေနတဲ့
အရပ္မွာေပါက္ေနတဲ့ ရြက္က်ပင္ေပါက္ေတြလို သေဘာထားၿပီး
ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ ေန႔နဲ႔ည မွားအိပ္ေနရတဲ့
မီးျပတိုက္တစ္ခုလိုလည္း က်င့္ထားတယ္။

ရွင္တို႔ရွိဳ႕လိုက္တဲ့မီး
ကၽြန္မျမားရဲ႕ ေနာက္ၿမီးအဖ်ားမွာ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနပါေစ
ကၽြန္မရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ပစ္မွတ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွမလြဲ
ၿဂိဳဟ္တုတစ္စင္းေနာက္မွာ ပန္းထြက္က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ မီးစေတြလို
အဲ့ဒါဟာ ကၽြန္မကို ပိုၿပီးခြန္အားျဖစ္ေစခဲ့။

ကေလးေတြ စၿပီးဖြင့္လိုက္တဲ့ စာမ်က္ႏွာဟာ
ကၽြန္မအေၾကာင္းနဲ႔ စ ရမယ္လို႔ ရွင္တို႔ထင္ေနလား
အခ်စ္ သို႔မဟုတ္ ကမၻာႀကီး သို႔မဟုတ္
ေရွ႕ကခ်ိဳင့္ခြက္ထူ လူသြားလမ္းေလးကို ေက်ာင္းဆင္းရင္ျပင္ၾကစို႔
ဒါနဲ႔ စမယ္။

ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ မာသာထရီဇာလို ျပင္ထားၿပီး
ဒိုင္ယာနာမင္းသမီးလိုလည္း ဆင္ထားမယ္။

ကၽြန္မတို႔အိမ္မွာ ဘာေတြလိုေနလဲ
သူတို႔ဘာေၾကာင့္ လူတစ္ပိုင္းနတ္တစ္ပိုင္းျဖစ္ေနၾကသလဲ
သူတို႔ဘာေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းၾကသလဲ
သူတို႔ရဲ႕ ဦးေခါင္းေတြဖြင့္ၾကည့္ဖို႔
သူတို႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို သုေတသနလုပ္ဖို႔။

ေသနတ္ေတြ ဗံုးေတြ အၾကမ္းဖက္မႈေတြၾကားထဲက ေတာင္သူတို႔
ဘာလို႔ အဂၤ ါၿဂိဳဟ္သြားလက္မွတ္ေတြ
အလုအယက္၀ယ္ေနၾကတာလဲ။

ကၽြန္မဟာ မိတ္ဖြဲ႕ရမယ္
ကၽြန္မတို႔အိမ္အတြင္း လိုတိုးပိုေလွ်ာ့လုပ္ဖို႔
ကၽြန္မ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရမယ္။
စၾက၀ဠာထဲကေန ကမၻာကို ျပန္ၾကည့္သလို
ကမၻာထဲကေန ကၽြန္မတို႔ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ၾကည့္ရေအာင္ေပါ့။
ကၽြန္မ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရမယ္။

ကၽြန္မ ေက်ာသားရင္သားမခြဲေပမယ့္
အမွန္တရားကိုေတာ့ ရေအာင္ခြဲရမယ္။

ပုလင္းထဲကလာတဲ့ ဥပေဒနဲ႔
ပါးစပ္ထဲကအန္က်လာတဲ့ ပုဒ္မေတြၾကားမွာ
ရွင္တို႔ ကၽြန္မတို႔ ဘယ္ေလာက္ညစ္ပတ္နံေစာ္ ေအာ္ဂလီဆန္ခဲ့ရၿပီဆိုတာ
ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ သိခဲ့ရတာပဲ။

ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ
သတင္းဆာေနသူ ရွင္တို႔အတြက္
သတင္းအမွန္ရဖို႔ သတင္းစာအျပင္ဘက္မွာ ရပ္ေနပါတယ္။

ကၽြန္မအလုပ္ေတြ မ်ားပါတယ္
ကၽြန္မမွာ ကာလီမမယ္ေတာ္လို လက္ေတြအမ်ားႀကီးမရွိသလို
ဒႆဂီရိလို ေခါင္းေတြလည္း အမ်ားႀကီးမရွိေတာ့
ရွင္တို႔နဲ႔ အမ်ားႀကီးအၾကာႀကီး မေတြ႕ႏိုင္ဘူးေပါ့။

ရွင္တို႔ သိပါတယ္ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း
မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ရမွာလည္း တစ္ေယာက္တည္း
ေဘးခ်င္းယွဥ္ေလွ်ာက္ရမွာလည္း တစ္ေယာက္တည္း
ကၽြန္မက တစ္ေယာက္တည္းရွင့္
ကၽြန္မကေလးေတြက မုန္႔ဖိုးေကာင္းေကာင္းလိုခ်င္တယ္
စမတ္က်က်ေနခ်င္တယ္
ေက်ာင္းမွာ ခံုေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ထိုင္ခ်င္တယ္
စာေတာ့ မႀကိဳးစားခ်င္ၾကဘူး။
ကၽြန္မက တစ္ေယာက္တည္းရွင့္။

ၾကယ္ေတြ မရွိေတာ့လည္း ညက မၾကြျပန္ဘူး
ၾကယ္ေတြ မရွိေတာ့လည္း ညက မလံုၿခံဳျပန္ဘူး
ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ လမင္းႀကီးလို ျပင္ထားတယ္။

ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ ဒီႏွစ္ေတြမွာ စစ္မျဖစ္ဖို႔ ျပင္ထားတယ္
တစ္ခါေသဖူး ပ်ဥ္ဖိုးနားလည္ခဲ့ၿပီေလ
အခါအခါေသဖူးတဲ့လူတစ္ေယာက္
ငရဲကိုေတာ့ နားလည္ရေတာ့မွာေပါ့။

ကၽြန္မအာဏာလိုခ်င္တယ္
ရွင္တို႔လက္ထဲကို အပ္မလို႔။

အဲ့ဒီအာဏာနဲ႔ အခ်ိန္မေရြး
ကၽြန္မကိုလည္း ျဖဳတ္ခ်ရင္ျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ေအာင္လို႔
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မေမွာ္ဆရာ မျဖစ္ခ်င္ဘူး
သမၼတႀကီးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္
ေမွာ္ဆရာေတြကို ေမြးၿပီး
ေမွာ္ဆန္တဲ့ ႏိုင္ငံႀကီး တည္ေဆာက္လိုက္ခ်င္လို႔ ။         ။

ခရမ္းျပာထက္လူ