21 November 2008

UINITY IS STRENGTH!

Time to Unite
(ေပါင္းစည္းညီညြတ္ၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ)
Sit Ko Naing

(An Article From - http://saveburma.sosblog.com/Burma-political-blog-b1/Time-to-Unite-b1-p50370.htm)


It has been a long time that i did not write a post on my blog as i was really busy with my studies. However, there were a lots of changes in Burma during these days like sentencing 65 years to 88 students leaders. Moreover, they put lawyers who do cases for NLD and opposition leaders into jails

Where is the justice ? Absolutely there is no such thing in our country at the moment as they do whatever they want. Unfortunately, exiles people are not united at this stage. We heard a lots of disagreement between NCGUB and MPU. Here, i would like to advise to those people that we look forward to get democracy so we should focus on what we can do to make changes in our country rather than chasing for position in an organization like NCGUB. History will decide everything. You do not need to worry about what others did but you should concentrate on what you can do for our country.

Sadly, some people (i don't mean all) i saw on exile are earning money for themselves from fund raising activities for our country. How bad it is ? I am sure that some of the people do their best.

What is the plan next for our country?

2010 election is coming soon ?

Will we do together or separately ?

There are thousands of political prisoners there in our country and millions of people are suffering and waiting the period of change.

What can we do ?

There is only one solution to these questions ?

" We have to unite and make a respectable organization exile which links to all other countries and people in our country, Burma"

Therefore, It is the time to pay respect each other and forgot about personal problems and looking forward about future of our country. And then we can make an important decision at least for our country.

Sit Ko Naing

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ေပါင္းစည္းညီညြတ္ၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ
စစ္ကိုႏိုင္
(ျမန္မာဘာသာျပန္ဆိုသူ - ညိဳႀကီး)

ကၽြန္ေတာ္လည္း သင္ယူမႈဆိုင္ရာကိစၥေတြနဲ႔ အေတာ္ႀကီး နပန္းလံုးေနရလို႔ ဘေလာ့ဂ္မွာေတာင္ စာမေရးျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားပါၿပီ။
ဒါေပမဲ့ ဒီရက္ပိုင္း ဗမာျပည္တြင္းမွာ တရစပ္ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြေၾကာင့္ ဒီစာကို ကၽြန္ေတာ္ ေရးျဖစ္သြားတယ္။

ခင္ဗ်ားတို႔ သိၿပီးျဖစ္တဲ့အတိုင္း ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ စစ္အဆိုးရက ၈၈မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေထာင္ဒဏ္ (၆၅)ႏွစ္စီခ်မွတ္လိုက္တယ္။ ဒါ့အျပင္ တရားရံုးမွာ အမႈရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ NLD ပါတီ၀င္ေတြနဲ႔ အစြပ္စြဲခံ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဘက္ကေန ေရွ႕ေနအျဖစ္ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ ေရွ႕ေနႀကီးေတြကိုပါမခ်န္ စစ္အဆိုးရက ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ်ပစ္လိုက္ျပန္တယ္။

ကဲ...ဘယ္မွာလဲ တရားမွ်တမႈ။
စစ္အဆိုးရက သူတို႔ စိတ္ထဲ ထင္ရာျမင္ရာ၊ လုပ္ခ်င္ရာ စြတ္လုပ္ေနတဲ့ အခုလိုအခ်ိန္အခါမ်ိဳးမွာ တရားမွ်တမႈဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္တြင္းမွာ လံုး၀ ေပ်ာက္ဆံုး၊ ပ်က္သုဥ္းသြားပါၿပီ။

ဒီအခါမွာ လူမိုက္(စစ္အဆိုးရ) ကံေကာင္းဖို႔ျဖစ္ေနေစတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ကို ဘြားကနဲ သြားေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးသမားေတြဟာ အခုအခ်ိန္ထိ အခ်င္းခ်င္း စည္းလံုးညီညြတ္မႈမရွိ၊ ေပါင္းစည္းလို႔ မရႏိုင္ေသးတာပါပဲ။ ဥပမာ- NCGUB နဲ႔ MPU အဖြဲ႕ေတြၾကားမွာျဖစ္ေနတဲ့ ျငင္းခုန္၊ ကြဲလြဲ၊ ရန္ေစာင္မႈသတင္းေတြကို အမ်ားႀကီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကားေနရတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခု အႀကံေပးလိုတာကေတာ့ ဒီလိုေတြ ျငင္းခုန္ကြဲလြဲရန္ေစာင္ေနမယ့္အစား၊ NCGUB အစရွိေသာ ျပည္ပေရာက္ အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ ေနရာတစ္ေနရာရဖို႔ လုပ္ေနၾကမယ့္အစား (ရွင္းရွင္းေျပာရရင္) ေနရာလု၊ ခြက္ေစာင္းခုတ္ေနၾကမယ့္အစား ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ကိုယ့္ဗမာျပည္ ဒီမိုကေရစီရရွိဖို႔အေရး၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အတြင္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ေပၚေပါက္ဖို႔အေရးအတြက္ ကုိယ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ အပိုင္းကေန ေရွးရႈလုပ္ၾကဖို႔ အထူးအာရံုစိုက္ရမယ့္ အခ်ိန္ ေရာက္ေနပါၿပီ။

သမိုင္းကပဲ အရာရာကို ဆံုးျဖတ္သြားပါလိမ့္မယ္။
တကယ္ေတာ့လည္း အျခားသူေတြ ဘယ္ေျခလွမ္းလွမ္းေနမွာပဲဆိုၿပီး စိုးရိမ္ေတြးေတာပူပန္ေနတာထက္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အတြက္ ခင္ဗ်ားဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲဆိုတာကို ပိုၿပီးအာရံုစိုက္သင့္ပါၿပီ။

၀မ္းနည္းဖို႔ေကာင္းတဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေနရတဲ့အခ်က္တစ္ခ်က္ကို ေျပာရရင္ ျပည္ပေရာက္ အခ်ိဳ႕ေသာ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးသမားေတြ (အားလံုးကို မဆိုလိုပါ) ဟာ ဗမာျပည္အတြက္၊ ဗမာျပည္အတြက္ ဟစ္ေၾကြးၿပီးသကာလ ျပည္ပမွာ ေကာင္းေကာင္းစား၊ ေကာင္းေကာင္းေနႏိုင္ဖို႔အတြက္ ၀င္ေငြေတြထပ္ထပ္တိုးေအာင္သာလုပ္ၿပီး ကိုယ္က်ိဳးရွာေနၾကတာပါ။ ကဲ...ဘယ္ေလာက္ဆိုးတဲ့ အျဖစ္လဲ။ ဘယ္ေလာက္စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းသလဲ။
ဒါေပမဲ့ တိုင္းျပည္အတြက္ အေကာင္းဆံုး ေဆာင္ရြက္၊ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ျပည္ပေရာက္ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးသမားေတြလည္း မရွိမဟုတ္ပါဘူး။ ရွိပါတယ္။

ကဲ...အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္အတြက္ ေနာက္ထပ္ ဘာေတြ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားၿပီးၿပီလဲ။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာႀကီးကလည္း မၾကာခင္ တကယ္ ေရာက္လာေတာ့မွာလား။

စစ္အဆိုးရကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အခ်င္းခ်င္း စုေပါင္း၊ စုစည္းၿပီး တိုက္မလား၊
အခုလိုပဲ အယူအဆအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အဖြဲ႕အမ်ိဳးမ်ိဳးခြဲၿပီး ကြဲၿပီး တကြဲတျပား တိုက္မလား။

ျပည္တြင္းမွာေတာ့ မ်ားစြာေသာ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဟာ ေထာင္ထဲကို ၀င္ၿပီးရင္း ၀င္ေနၾကရတယ္။ က်န္တဲ့ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ဗမာျပည္သူျပည္သားေတြခမ်ာမွာေတာ့ ေျပာင္းလဲမႈကို ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားရင္းနဲ႔သာ ရင္ေမာၿပီးရင္း ေမာေနၾကရတယ္။

“ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ သူတို႔ေတြအတြက္ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္သလဲ။”

ဒီေနာက္ဆံုးေမးခြန္းအတြက္ အေျဖဟာ တစ္ခုပဲ ရွိတယ္။

"ကၽြန္ေတာ္တို႔အခ်င္းခ်င္း ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ေပါင္းတိုက္မွ ရေတာ့မယ္။ ဗမာျပည္ျပင္ပ တိုင္းျပည္အသီးသီးမွာေရာက္ေနတဲ့ အတိုက္အခံေတြေရာ၊ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ အတိုက္အခံေတြေရာနဲ႔ပါ အားလံုးခ်ိတ္ဆက္စုေပါင္းထားတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အဖြဲ႕အစည္းႀကီးတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီညြတ္စြာ ေပါင္းဖြဲ႕မွရေတာ့မယ္" ဆိုတာပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဒီအခ်ိန္ဟာ အတိုက္အခံေတြအခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးကို တစ္ဦး ရိုေသေလးစားၿပီး၊ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ပုဂၢလိက ခံစားခ်က္ျပႆနာေတြကို ေမ့ေဖ်ာက္ထားၿပီး ဗမာျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ ေရွ႕ခရီးဆက္ရမယ့္ အခ်ိန္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။
အဲဒါမွသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ အေရးပါအရာေရာက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္နဲ႔ ေအာင္ျမင္ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ ဆံုးျဖတ္ခ်မွတ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ။

စစ္ကိုႏိုင္
(ျမန္မာဘာသာျပန္ဆိုသူ - ညိဳႀကီး)

2 comments:

Anonymous said...

ျပည္တြင္း၊ ႏိုင္ငံတကာအေျခအေနမ်ားနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕

အခုတေလာ ျပည္တြင္းမွာ ဖိႏွိပ္မႈေတြက မီးကုန္-ယမ္းကုန္ေအာင္ ဆိုးရြားေနပါတယ္။ အၾကမ္းမဖက္နည္းနာေတြကို လာသင္ေပးသူေတြရဲ႕ သင္ခန္းစာထဲမွာ ဆႏၵျပသူေတြေရွ႕မယ္ အမ်ိဳးသမီးေတြကိုထားေပးရင္ ႏွိပ္ကြပ္မဲ့ ရဲေတြ-လံုထိန္းေတြအဖို႕ ႏွစ္ခါျပန္စဥ္းစားလိမ့္မယ္လို႕အၾကံေပးတာရွိပါတယ္။ ၂၀၀၇ စက္တဘၤာမွာ အမ်ိဳးသမီးေလာက္ေတာ့ စာရင္းမသြင္းႏိုင္ျဖစ္သြားေစခဲ့တယ္။ သံဃာေတာ္ေတြကို ႏွိပ္ကြပ္၊ စီးနင္း၊ ဖမ္းဆီး၊ သတ္ျဖတ္တဲ့အခါ ျပည္တြင္း-ျပည္ပ ၾသခ်ခဲ့ရတယ္။ (နာဂစ္)ျဖစ္လို႕ တိုင္းတပါးကေန တာ၀န္အရေရာ ေစတနာနဲ႕ပါ ကူမဲ့-ကယ္မဲ့သူေတြကို တားျမစ္-ဖင့္ေလးတာေတြလုပ္ျပန္ေတာ့၊ ကမ္းကုန္ေရာလို႕ ေျပာရျပန္တယ္။ ေနာက္တခါလာျပန္ျပီေဟ့ဆိုရပါမယ္၊ ဘုန္းၾကီးဆြမ္းေၾကြးတဲ့သူ၊ လူေတြမသံုး သံုးေအာင္ အစြမ္းကုန္ အားေပး-စီစဥ္ေပးရမဲ့ သတင္းနည္းပညာေတြကို သံုးမိသူတို႕ စတဲ့သူေတြကို ေထာင္ခ်လိုက္တာ ၾကံဳဘူးေပါင္-ဂုဏ္ထူးေဆာင္လို႔ ေျပာရျပန္ျပီ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြေၾကာင့္ ရွိျပီးသား ႏိုင္ငံေရးသီအိုရီေတြ၊ နည္းနာေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာဥပေဒေတြ ေခတ္မမီေအာင္ ျဖစ္သြားရပါေတာ့တယ္။

ႏိုင္ငံတကာစဥ္ျမင့္မွာလည္း ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ဒီႏွစ္မွာ ထူးျခားတဲ့ ခံစစ္နဲ႕ စစ္အုပ္စုက စတိုက္လာပါတယ္။ ၁၉၉၂ ကတည္းက အမ်ားသေဘာတူ (ကြန္ဆင္းဆပ္)ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လာလိုက္တာ ၂၀၀၇ အထိ။ ဒီႏွစ္ မဲခြဲတဲ့ (ခ်ဲလင့္)ကို စက်င့္သံုးလိုက္ျပီျဖစ္တယ္။ အရင္ႏွစ္ေတြကတည္းက စကားလံုးအားျပင္းတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ရခ်င္ေပမဲ့ မဲခြဲတဲ့နည္းကို သြားရမွာမို႕ (ကြန္ဆင္းဆပ္)ျဖစ္ေအာင္ ေရေရာေပးခဲ့ရတယ္။ အခု စစ္အုပ္စုက မဲခြဲနည္းကို ေရြးလိုက္ပါျပီ။ မဲမခြဲခင္ ဘာမွအေရးမယူေရးအဆို (ႏိုး-အက္ရွင္-မိုးရွင္း) လုပ္လိုက္ေသးတယ္။

(အက္ရွင္)မယူေရးဘက္က တရုပ္ နဲ႕ ရုရွားတို႔ကစကားေျပာျပီး (အက္ရွင္)မယူေရးကို ဆန္႔က်င္သည့္ဘက္က ေနာ္ေ၀ နဲ႔ နယူးဇီလန္တို႔က ေျပာၾကတယ္။ မဲခြဲတဲ့အခါ (အက္ရွင္)မယူေရးကို ေထာက္ခံမဲ ၅၄ မဲ၊ ကန္႔ကြက္မဲ ၉၀ မဲ၊ ၾကားေနမဲ ၄၃ မဲရလို႔ နအဖ-တရုပ္-ရုရွား ၀န္ရိုးတန္းဘက္က ရွံဳးသြားပါတယ္။

ေနာက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို (စပြန္ဇာ)လုပ္တဲ့ႏိုင္ငံမ်ားနဲ႕ (အီးယူ)ကိုယ္စား ျပင္သစ္ႏိုင္ငံက ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေထာက္ခံဘို႕ စကားေျပာသလို မေထာက္ခံဘို႔ နအဖ ကိုယ္စားလွယ္က စကားေျပာတယ္။ (ဘာေဘဒို ့စ္)၊ ေျမာက္ကိုရီးယား၊ မေလးရွား၊ အီဂ်စ္၊ ထိုင္း၊ ဆီးရီးယား၊ အီေကြေဒါႏိုင္ငံကိုယ္စားလွယ္ေတြက ႏိုင္ငံတခုခ်င္းအလိုက္ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ိဳးကို မေထာက္ခံေၾကာင္းအပါအ၀င္ အဆိုကို ကန္႕ကြက္မယ္ဆိုတာေျပာၾကတယ္။ မဲခြဲတဲ့အခါ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေထာက္ခံမဲ ၈၉ မဲ၊ ကန္႔ကြက္မဲ ၂၉ မဲ၊ ၾကားေနမဲ ၆၃ မဲနဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕လူ႕အခြင့္အေရး အေျခအေနနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အတည္ျပဳလုိက္ပါတယ္။ ဘဲလားရပ္၊ က်ဴးဘား၊ အိႏၵိယ၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ဗီယက္နမ္ တို႔က ကန္႔ကြက္မဲထည့္ရျခင္း အေၾကာင္းေျပာျပီး ဂ်ပန္နဲ႕ ဘရာဇီးက ေထာက္ခံမဲထည့္ရျခင္းအေၾကာင္း၊ ေကာ္စကာရီကာမွ (အက္ရွင္)မယူေရးအဆိုကို ကန္႔ကြက္ရျခင္းအေၾကာင္း ေျပာၾကားျပီးတဲ့ေနာက္ နအဖ ကိုယ္စားလွယ္က ရုရွားႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားကို ေက်းဇူးတင္စကားေျပာပါတယ္။

ဘက္ႏွစ္ဘက္ကို ခြဲၾကည့္လိုက္ရင္ နအဖ အလိုေတာ္ရိႏိုင္ငံမ်ားစာရင္းထဲမွာ အိမ္နီးခ်င္းေတြ အကုန္ေလာက္ပါေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဘဂၤလားဒက္ရွ္၊ တရုပ္၊ အိႏၵိယ၊ ဘူတန္၊ ေလာ၊ မေလးရွား၊ စကၤာပူ၊ သီရိလကၤာ၊ ထိုင္း၊ ဗီယက္နမ္တို႕က (အက္ရွင္)မယူေရးအဆို ေထာက္ခံတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ကေမၻာဒီးယားနဲ႕ အေရွ႕တီေမာတို႕ေတာ့ ဒီဘက္မွာ ပါပါတယ္။ နီေပါ၊ ဖိလစ္ပိုင္နဲ႕ ပါကစၥတန္တို႕က ၾကားေနခဲ့တယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ကန္႔ကြက္သည့္ႏိုင္ငံမ်ားထဲမွာ အယ္လ္ဂ်ီရီးယား၊ အဇာဘိုင္ဂ်မ္၊ ဘဂၤလားဒက္ရွ္၊ ဘိုင္လိုရပ္စ္၊ ဘရူႏိုင္း၊ တရုပ္၊ ကို႕တ္တီဘြား၊ ေျမာက္ကိုရီးယား၊ အီဂ်စ္၊ အိႏၵိယ၊ အီရန္၊ ေလာ၊ လစ္ဗ်ာ၊ မေလးရွား၊ နမီဘီးယား၊ ႏိုက္ကာရာဂါြ၊ အိုမန္၊ ရုရွား၊ ဆိုမာလီ၊ သီရိလကၤာ၊ ဆီးရီးယား၊ အုဇဘက္ကစ္စတန္၊ ဗင္နီဇြဲလား၊ ထိုင္း၊ ဗီယက္နမ္၊ ဇင္ဘာေဘြတို႕ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

ျပည္တြင္းနဲ႕ႏိုင္ငံတကာမွာ အဲလိုတိုက္ပြဲေတြၾကမ္းေနခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္တို႕အတြင္းထဲမွာလဲ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႕ အခ်င္းခ်င္း ေ၀ဖန္ေရး(ဘေလာကာ)စစ္ပြဲ ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲေနဆဲပါ။ (အင္စီဂ်ီယူဘီ)နဲ႕ပါတ္သက္ေနတဲ့ အေၾကာင္းကိစၥေတြ ေ၀ဖန္ၾကတာကို ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္တရပ္ျဖစ္လို႕ ၾကိဳဆိုပါတယ္။

(စီစီ)ကိစၥလို႕အတိုေခၚတဲ့ ကုလသမဂၢမွာ ကုလားထိုင္ေနရာ(ခ်ဲလင့္)လုပ္တာက ႏိုင္ငံေရးေပၚလစီကိစၥျဖစ္လို႕ ေလးေလး နက္နက္ သိဘို႕-ေဆြးေႏြးဘို႔လိုပါတယ္။ မီဒီယာမွာေျပာရတာမ်ိဳးနဲ႕ ဘေလာ့ခ္မွာေရးရတာမ်ိဳး မတူႏိုင္သလို တခ်ိဳ႕အပိုင္းကို အတြင္းၾကိတ္ေဆြးေႏြးဘို႕နဲ႕ တံခါးပိတ္ေျပာရတာမ်ိဳးတို႕လဲ ရွိေနပါတယ္။ လုပ္သင့္တယ္ဆိုတဲ့ဘက္ကေန အေထာက္အထား၊ အကိုးအကား၊ အလားအလာေတြကို သက္ဆိုင္သူေတြဆီ မွ်ေ၀-ခ်ဥ္းကပ္မႈေတြလုပ္ပါတယ္။ လုပ္ထံုးအရ တာ၀န္ခံလုပ္ရမဲ့သူအေနနဲ႕ကလည္း တာ၀န္မခံႏိုင္ရတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြကို စာနဲ႕ေပနဲ႕၊ ေပးသင့္သူမ်ားထံ တေလးတစား ေရးသားေပးပို႔ ျပန္ၾကားထားတာေတြရွိထားပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ အၾကား လြန္ခဲ့တဲ့ရက္အနည္းငယ္က သီးသန္႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။ နားလည္မႈေတြ တိုးတက္ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္စားလွယ္ေတြအၾကား မေဆြးေႏြးမီ၊ တပ္ေပါင္းစုေတြအၾကားမွာလဲ က်က်နနနည္းပါး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါေသးတယ္။

(စီစီ)ကိစၥက ပညာပိုင္းေရာ ႏိုင္ငံေရးပိုင္းပါ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးစုျပီး၊ အျပန္အလွန္ေျပာဘို႕လိုတာပါ။ ပညာပိုင္းဆိုတာက လုပ္ထံုး-လုပ္နည္း၊ အလားအလာ၊ သမိုင္းေၾကာင္း၊ ဥပေဒေၾကာင္းေတြပါ ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးစဥ္းစားခ်က္ပိုင္းဆိုတာက ေကာင္းက်ိဳး-ဆိုးျပစ္၊ တာ၀န္ခံေဆာင္ရြက္မည့္သူ စတာေတြ အနည္းဆံုး ပါပါတယ္။ အခုခ်ိန္အထိ အျမင္ေတြ ထပ္တူ မက်ေသးေပမဲ့ နီးစပ္မႈေတြရွိလာေနပါျပီ။ မတူတဲ့အယူအဆတိုင္းမွာ အားေကာင္းတဲ့ျငင္းဆိုခ်က္ေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ပါ။ ေတ့ေတ့ဆိုင္ဆိုင္၊ ေလးေလးနက္နက္ အတူထိုင္ေဆြးေႏြးၾကတဲ့အခါ (အီမိုးရွင္း)ေတြ၊ (ဖရပ္စေထြးရွင္း)ေတြကေန တင္ျပခ်က္ေတြထက္ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ဘက္ကို အႏိုင္ေပးၾကရပါတယ္။ ေဆးခါးၾကီးမ်ိဳတာမ်ိဳးလဲ မ်ိဳႏိုင္ၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ အေနအထားေတြကို စိုးရိမ္လြန္းလို႕ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ အၾကံေပးမႈေတြ၊ ၾကား၀င္တာေတြကလဲ ေလးစားဘို႕ေကာင္းပါတယ္။ အျပဳသေဘာေဆာင္တာရဲ႕အက်ိဳးက အေပါင္းလကၡဏာကို ရေစပါတယ္။

ဒီအခ်က္ေတြက ထုတ္ႏုတ္တာေတြသာျဖစ္ျပီး အကုန္အစဥ္မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဆိုခ်င္တာက မျပည့္မစံုသိရ၊ ၾကားရတာေလးေတြနဲ႕ေတာ့ အမွန္ကုိ ေကာက္ခ်က္ဆြဲမရႏိုင္ဘူးဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာေလးတခု တင္ျပလိုပါတယ္။ ျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္တဦးမွ (အင္စီဂ်ီယူဘီ)သို ့တိုက္ရိုက္ေပးစာဆိုတာကို (ဘေလာ့ခ္)တခုမွာ ကံအားေလ်ာ္စြာ ဖတ္ရပါတယ္။ “ညြန္႕ေပါင္းအစိုးရအဖြဲ႕၀င္ေတြရဲ႕အေၾကာင္းျပခ်က္က အမ်ိဳသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္နဲ ့စစ္အစိုးရတို ့အၾကား စားပြဲ၀ိုင္းေဆြးေႏြးပြဲေတြကို ထိခိုက္ပ်က္ျပားႏို္င္တယ္လုိ ့ဆိုပါတယ္”လို႔ ပါတဲ့အခ်က္ဟာ (အမ္ပီယူ) အျမဲတန္းေကာ္မတီထံ ၃၀-၁၀-၀၈ ေန႕ကျပန္ၾကားခဲ့တဲ့ (အင္စီဂ်ီယူဘီ)ရဲ႕တရား၀င္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ အေတာ္ၾကီး ကြဲလြဲေနပါတယ္။ ၃-၁၁-၀၈ ေန႕မွာ (အမ္ပီယူ)ကေန (အင္စီဂ်ီယူဘီ)ကုိေပးတဲ့စာမွာပါတာေတြနဲ႕လည္း ကြဲလြဲ ေနျပန္ပါေသးတယ္။ အဲလို အနီးကပ္-အတြင္းကပုဂၢိဳလ္မ်ားကေတာင္ ကိုးကားခ်က္ေတြ လြဲေနရင္ တျခားလူေတြဆို ပိုျပီး အမွန္ျဖစ္တာ-ရွိတာေတြနဲ႕ အလွမ္းေ၀းႏိုင္တာမ်ိဳးျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းပါ။

၂၁-၁၁-၀၈ ေန႕က ကုလသမဂၢမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕လူ႕အခြင့္အရးဆိုင္ရာဆံုးျဖတ္ခ်က္တံုးက မဲေပးပံုစံကိုေလ့လာလိုက္ရင္ (စီစီ)ေကာ္မတီ ၉ ႏိုင္ငံအနက္ ၃ ႏိုင္ငံျဖစ္ၾကတဲ့(အာဂ်င္တီးနား၊ ေနာ္ေ၀နဲ႕ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု)တို႔ဟာ နအဖ ဘက္လိုက္စရာ မရွိပါ။ က်န္ ၆ ႏိုင္ငံထဲက တရုပ္၊ ရုရွား၊ ဘူတန္၊ ကုတ္-တီဗြာ၊ ဇမ္ဘီယာ တို႔ဟာ နအဖ ဘက္သား ျဖစ္ႏိုင္ျပီး၊ ဘာေဘဒို႔စ္က ၾကားေနႏိုင္ပါတယ္။

၂၀၁၀ဆိုတာကိုလည္း ကြင္းထဲမွာလုပ္ေနရသူေတြကေတာ့ ျငင္းခံု-ေဆြးေႏြး-တိုင္ပင္-ဆံုးျဖတ္မႈေတြ လုပ္ျပီးၾကပါျပီ။ ဂြင္ထဲမွာ လုပ္တဲ့သူေတြလုပ္ေနၾကျပီျဖစ္ပါတယ္။ အေလးအနက္သမားေတြဆိုရင္ေတာ့ ျပည္တြင္းက အျဖစ္ဆိုးေတြအတြက္ ဘာေတြလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ၊ ႏိုင္ငံတကာစဥ္ျမင့္မွာ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ခံစစ္-ထိုးစစ္ေတြကို ဘယ္လို အႏိုင္တိုက္မလဲဆိုတာမ်ိဳးကို လႈပ္ရွားမႈၾကီးကို အျပဳသေဘာမ်က္ႏွာမူတဲ့ စဥ္းစား-အၾကံျပဳမႈေတြနဲ႕ လက္တြဲ လုပ္ေဆာင္သင့္ၾကပါေၾကာင္း တေလးတစား ေရးသားပါရေစ။

တင့္ေဆြ
(အင္စီဂ်ီယူဘီ)
၂၅-၁၁-၀၈

Anonymous said...

၂၁-၁၁-၀၈ ေန႕၊ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ(၆၃)ၾကိမ္ေျမာက္ အေထြေထြညီလာခံ၊ တတိယေကာ္မတီ၊ ၄၄-၄၅ၾကိမ္ေျမာက္ အစည္းအေ၀း၊ ႏိုင္ငံ(၃)ႏိုင္ငံတို႕၏ လူ႕အခြင့္အေရးအေျခအေနမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ေသာဆံုးျဖတ္ခ်က္၊ (document A/C.3/63/L.33) မွတ္သားသင့္သည့္အခ်က္အလက္မ်ား၊

လူ႕အခြင့္အေရးအေျခအေနမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ေသာဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ခံရသည့္ (၃)ႏိုင္ငံမွာ ျမန္မာ၊ ေျမာက္ကိုရီးယားႏွင့္ အီရန္တို႕ျဖစ္ၾကသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏လူ႕အခြင့္အေရးေအျခအေနမ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို စတင္အေရးယူေဆာင္ရြက္သည္ႏွင့္ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္က လုပ္ထံုးနည္း ၁၁၆ အရ၊ no-action motion (အက္ရွင္)မယူေရးကိုေတာင္းဆိုသည္။ ထိုအခါ ဥကၠဌမွ တဖက္လ်င္ ၂ ႏိုင္ငံစီက တင္ျပရန္ခြင့္ျပဳရာ (အက္ရွင္)မယူေရးဘက္က တရုပ္ႏွင့္ ရုရွားတို႕ကလည္းေကာင္း၊ (အက္ရွင္)မယူေရးကို ဆန္႕က်င္သည့္ဘက္က ေနာ္ေ၀ ႏွင့္ နယူဇီလန္တို႕ကလည္ူေကာင္းေျပာၾကားၾကသည္။ ထို႕ေနာက္မဲခြဲရာ (အက္ရွင္)မယူေရးကို ေထာက္ခံမဲ ၅၄ မဲ၊ ကန္႕ကြက္မဲ ၉၀ မဲ၊ ၾကားေနမဲ ၄၃ မဲရရွိသျဖင့္ (အက္ရွင္) မယူေရးအဆိုကို ပယ္ခ်လိုက္သည္။

ထို႕ေနာက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို (စေပါင္ဇာ)လုပ္သည့္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ (အီးယူ)ကိုယ္စား ျပင္သစ္ႏိုင္ငံက ဆံုးျဖတ္ခ်က္အား ေထာက္ခံရန္စကားေျပာျပီး၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မေထာက္ခံရန္ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္က စကားေျပာသည္။

ထို႕ေနာက္ ဥကၠဌကအစည္းအေ၀းေခတၲရပ္နားသည္။ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္က လုပ္ထံုးအရ မဲခြဲျခင္းျပဳလုပ္ေနစဥ္ ရပ္တန္႕ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းေျပာဆိုရာ ဥကၠဌက မဲခြဲျခင္းမလုပ္ရေသးေၾကာင္းေျပာသည္။ ဆူဒန္ကိုယ္စားလွယ္က အေရးယူရန္ဆံုးျဖတ္ျပီးလည္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၾကားနာျခင္းလဲလုပ္ျပီးေၾကာင္း ထို႕ေၾကာင့္မဲခြဲေနသည့္သေဘာျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ျပသည္။ အတြင္းေရမွဴးအဖြဲ႕မွ ဥကၠဌကမေၾကညာေသးပါက မဲမခြဲေၾကာင္းထာက္ျပသည္။ ထိုအခါ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္က ဥကၠဌအဆံုးအျဖတ္ကို လိုက္နာပါမည္ဟုေျပာသည္။

မဲခြဲျခင္းမျပဳလုပ္မီ ျပင္သစ္က တူရကီႏွင့္ (ေဘာ့စနီးယား-ဟက္ဇကိုဗီးနား)အမည္မ်ားကို (စပြန္ဇာ)တိုင္းျပည္မ်ားအျဖစ္ မၾကားလိုက္ရေၾကာင္းေထာက္ျပသည္။ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္မွလည္း စကားျပန္မ်ားမွတဆင့္ၾကားရသည္မွာ မိမိႏိုင္ငံ အမည္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္မေခၚေၾကာင္းေထာက္ျပသည္။ ဥကၠဌမွ တရား၀င္အမည္ေခၚရန္ေျပာဆိုသည္။

ဘာေဘဒို႔စ္၊ ေျမာက္ကိုရီးယား၊ မေလးရွား၊ အီဂ်စ္၊ ထိုင္း၊ ဆီးရီးယား၊ အီေကြေဒါႏိုင္ငံကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ႏိုင္ငံတခုခ်င္း အလိုက္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မေထာက္ခံေၾကာင္းစသျဖင့္ေျပာၾကားၾကသည္။

ထို႕ေနာက္မဲခြဲရာ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ပတ္သက္သည့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေထာက္ခံမဲ ၈၉ မဲ၊ ကန္႕ကြက္မဲ ၂၉ မဲ၊ ၾကားေနမဲ ၆၃ မဲျဖင့္ အတည္ျပဳလုိက္သည္။

ထို႕ေနာက္ ဘဲလားရပ္ႏွင့္ က်ဴးဘား တို႕က ကန္႕ကြက္မဲထည့္ရျခင္းအေၾကာင္းေျပာျပီး ဘရာဇီးကေထာက္ခံမဲထည့္ရျခင္း အေၾကာင္းေျပာသည္။ ႏိုင္ဂ်ာက မဲစာရင္းတြင္ ကန္႕ကြက္မဲမွ ၾကားေနမဲကိုအမွန္အတိုင္း ျပင္ေပးရန္တင္ျပသည္။ အိႏၵိယ၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ဗီယက္နမ္တို႕က ကန္႕ကြက္မဲထည့္ရျခင္းအေၾကာင္း၊ ဂ်ပန္ကေထာက္ခံမဲထည့္ရျခင္းအေၾကာင္း၊ ေကာ္စကာရီကာမွ (အက္ရွင္)မယူေရးအဆိုကိုကန္႕ကြက္ရျခင္းအေၾကာင္း ေျပာၾကားအျပီး ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္က ရုရွားႏွင့္အိမ္နီးခ်င္းမ်ားအား အထူးေက်းဇူးတင္စကားေျပာသည္။

(အက္ရွင္)မယူေရးအဆိုေထာက္ခံသည့္ႏိုင္ငံမ်ား၊
အယ္ဂ်ီးရီးယား၊ အင္ဂိုလာ၊ အင္တီဂြာ၊ ဘာဘူဒါ၊ အဇာဘိုင္ဂ်န္၊ ဘာရိန္၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ ဘာေဘေဒါ့စ္၊ ဘယ္လာရပ္စ္၊ ဘူတန္၊ ဘိုလီးဗီးယား၊ ဘ႐ုႏိုင္း-ဒါ႐ုစလမ္၊ ကေမၻာဒီးယား၊ စင္တရယ္-အာဖရိကန္-ရီပါးပလစ္၊ ခ်တ္၊ တ႐ုတ္၊ ေကာ္မ႐ိုစ္၊ ကုတ္-ဒီဗြား၊ က်ဴးဘား၊ ေျမာက္ကိုရီးယား၊ အီဂ်က္၊ အိႏၵိယ၊ အီရန္၊ ကာဇက္စတန္၊ ကူ၀ိတ္၊ လာအို၊ လစ္ဗ်ား၊ မေလးရွား၊ ျမန္မာ၊ နမီဘီးယား၊ နီကာရာဂြာ၊ အိုမန္၊ ကာတာ၊ ႐ုရွန္ဖက္ဒေရးရွင္း၊ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်၊ စကၤာပူ၊ ေစာလမြန္ကၽြန္း၊ ေတာင္အာဖရိက၊ သီရိလကၤာ၊ ဆူဒန္၊ ဆူရီနိမ္း၊ ဆြတ္ဇာလန္၊ ဆီးရီးယား၊ တာဂ်က္ကစၥတန္၊ ထိုင္း၊ တူနီးယား၊ တာ့ခ္မန္နီစတန္၊ ယူဂန္တာ၊ ယူေအအီး၊ အူဇဘက္ကစၥတန္ ဗင္နီဇြဲလား၊ ဗီယက္နမ္၊ ရီမင္၊ ဇန္ဘီယာ၊ ဇမ္ဘာေဘြ။

(အက္ရွင္)မယူေရးအဆိုကန္႕ကြက္သည့္ႏိုင္ငံမ်ား၊
အာဖကန္နစၥတန္၊ အယ္ေဘးနီးယား၊ အင္ဒိုရာ၊ အာဂ်င္တီးနား၊ အာေမနီယား၊ ၾသစေတးလ်၊ ၾသစၾတီးယား၊ ဘဟားမား၊ ဘယ္လ္ဂ်ီယမ္၊ ေဘာစနီးယား-ဟာဇီဂိုဗီးနား၊ ေဘာ့စ္၀ါနား၊ ဘူလ္ေဂးလီးယား၊ ဘာရြန္ဒီ၊ ကေနဒါ၊ ကိတ္-ဘာဒီ၊ ခ်ီလီ၊ ကိုလမ္ဘီယာ၊ ကြန္ဂို၊ ေကာ္စတာရီကာ၊ ဆိုက္ပရပ္စ္၊ ခ်က္-ရီပါတ္ဘလစ္၊ ဒိန္းမတ္၊ ဒိုမနီကန္-ရီပါ့ပလက္၊ အီေကြေဒၚ၊ အယ္လ္ဆာေဗဒို၊ အက္စ္တိုးနီးယား၊ ဖီဂ်ီ၊ ဖင္လန္၊ ျပင္သစ္၊ ေဂ်ာ္ဂ်ီရာ၊ ဂ်ာမဏီ၊ ဂရိ၊ ဂြာတီမလာ၊ ေဟတီ၊ ဟြန္ဒူးရပ္စ္၊ ဟန္ေဂရီ၊ အိုင္စ္လန္း၊ အီရတ္၊ အိုင္ယာလန္၊ အစၥေရး၊ အီတလီ၊ ဂ်ပန္၊ ကီရီဘတီ၊ လတ္တ္ဗီးယား၊ လက္ဘႏြန္၊ လိုင္ေဗးရီးယား၊ လိခ်န္စတိန္း၊ လစ္သူေရးနီးယား၊ လူဇင္ဘတ္၊ ေမာလ္ဒိုက္၊ ေမာလ္တာ၊ မာရွယ္ကၽြန္း၊ ေမာေရးရွပ္စ္၊ မကၠစီကို၊ မိုနာကို၊ မြန္ဂိုးလီးယား၊ မြန္တီနီဂ႐ိုး၊ ေမာ္ရိုကို၊ နယ္သာလန္၊ နယူးဇီလန္၊ ေနာ္ေ၀း၊ ပယ္လူ၀ါဒ၊ ပနာမား၊ ပိပူ၀ါနယူးဂီနိ၊ ပါရာေဂြး၊ ပီ႐ူး၊ ပိုလန္၊ ေပၚတူဂီ၊ ေတာင္ကိုရီးယား၊ ေမာ္ဒိုဗာ၊ ႐ိုေမးနီးယား၊ စိန္႕လူစီရာ၊ ဆာမို၀ါး၊ ဆန္မာရီႏို၊ ဆလိုဗားကီးယား၊ ဆလိုဗီးနီးယား၊ စပိန္၊ ဆြီဒင္၊ ဆြစ္ဇာလန္၊ ယူဂိုဇလားဗီးယား၊ တီေမာ-လစ္ဆီ၊ တြန္ဂါ၊ တူရကီ၊ တူဗလူ၊ ယူကရိန္း၊ အဂၤလန္၊ အေမရိကန္၊ ဥ႐ုေဂြး၊ ဗန္ေနာ္တူ။

(အက္ရွင္)မယူေရးအဆို ၾကားေနႏိုင္ငံမ်ား
ဘယ္လ္ဇီ၊ ဘီနင္၊ ဘရာဇီး၊ ဘာကီနာဖါဆို၊ ကင္မရြန္၊ ဒိုမနီကာ၊ အီေကြတိုရီရယ္-ဂီနိ၊ အရီတရီယား၊ အီသီယိုပီးယား၊ ဂါနာ၊ ဂရီေနဒါ၊ ဂီနိ၊ ဂီနိ-ဘစ္ေဆာ၊ ဂိုင္ရာနာ၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ဂ်ေမကာ၊ ေဂ်ာ္ဒန္၊ ကင္ညာ၊ လီဆိုသို၊ မာလာ၀ီ၊ မာလီ၊ ေမာ္ရီေတးနီးယား၊ မိုဇမ္ဘစ္၊ နီေပါ၊ ႏိုက္ဂ်ား၊ ႏိုက္ဂ်ီးရီးယား၊ ပါကစၥတန္၊ ဖီလစ္ပိုင္၊ ရ၀န္ဒါ၊ စိန္႕ကစ္ ႏွင့္ နီဗက္စ္၊ စိန္႔ဗင္ဆင့္ ႏွင့္ ဂရီနဒီး၊ ဆီနီေဂါ၊ ထရီနီဒက္ ႏွင့္ တိုဘာဂို၊ တန္ဇန္နီးယား။

(အက္ရွင္)မယူေရးအဆို ပ်က္ကြက္သည့္ႏိုင္ငံမ်ား၊
ကြန္ဂို၊ ဂ်ဘူတီ၊ ဂါဘြန္၊ ဂမ္ဘီယာ၊ ကာဂ်စ္စတန္၊ မဒါဂါစကာ၊ မိုက္ခရိုနီးရွား၊ ေနာ္႐ူး၊ ေဆာ္ေတာ္မ္ ႏွင့္ ပရင္စပီး၊ ဆားဗီးယား၊ ေဆရွဲလ္၊ ဆာရာလီယြန္း၊ ဆိုမားလီးယား၊ တိုဂို။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏လူ႕အခြင့္အေရးအေျခအေနမ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ကန္႕ကြက္သည့္ႏိုင္ငံမ်ား၊
အယ္လ္ဂ်ီးရီးယား၊ အဇာဘိုင္ဂ်န္၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ ဘယ္လာရပ္စ္၊ ဘ႐ုႏိုင္း ဒါ႐ုစလမ္၊ တ႐ုတ္၊ ကုတ္ဒီဗြား၊ က်ဴးဗား၊ ေျမာက္ကိုရီးယား၊ အီဂ်စ္၊ အိႏၵိယ၊ အီရန္၊ ေလာ၊ လဘီးရ၊ မေလးရွား၊ ျမန္မာ၊ နမ္မီဘီးယား၊ နီကာရဂ္ဂြာ၊ ႏိုက္ဂ်ား၊ အိုမန္၊ ႐ု႐ွ၊ ဆိုမားလီးယား၊ သီရိလကၤာ၊ ေဆာ္ဒန္၊ ဆီးရီးယား၊ အူဇ္ဘက္ကစၥတန္၊ ဗန္နီဇူးလား၊ ဗီယက္နမ္၊ ဇင္ဘာေဘြ။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏လူ႕အခြင့္အေရးအေျခအေနမ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေထာက္ခံသည့္ႏိုင္ငံမ်ား၊
အာဖကန္နစၥတန္၊ အယ္လ္ဘန္နီးယား၊ အင္ဒိုရာ၊ အာဂ်င္တီးနား၊ အာေမးနီးယား၊ ၾသစေၾတးလ်၊ ၾသစၾတီးယား၊ ဘဟာမား၊ ဘယ္လ္ဂ်ီယမ္၊ ဘယ္လိဇ္၊ ေဘာဇနီးယားႏွင့္ ဟင္ဇာဂိုဗီးနား၊ ေဘာ့စ္၀ါနာ၊ ဘရာဇီးလ္၊ ဘူလ္ေဂးရီးယား၊ ဘာရြန္ဒီ၊ ကေနဒါ၊ ခ်ီလီ၊ ေကာ္စတာရီကာ၊ ခ႐ိုေအးရွား၊ ဆိုက္ပတ္စ္၊ ခ်က္၊ ဒိန္းမတ္၊ ဒိုမီနီကန္၊ အယ္ဆာဘာရို၊ အစၥတိုနီးယား၊ ဖီဂ်ီ၊ ဖင္လန္၊ ျပင္သစ္၊ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ၊ ဂ်ာမဏီ၊ ဂရိ၊ ဂိုယာနာ၊ ဟြန္ဒူရပ္စ္၊ ဟန္ေဂရီ၊ အိုင္စ္လန္၊ အီရတ္၊ အိုင္ယာလန္၊ အစၥေရး၊ အီတလီ၊ ဂ်ပန္၊ ကာဇစၥတန္၊ ကရီဘတၱီ၊ လတ္ဗီးယား၊ လက္ဘႏြန္၊ လီခ်န္စတိန္၊ လစ္သူေရးနီးယား၊ လူဇင္ဘာ့ဂ္၊ ေမာလ္ဒိုက္္၊ ေမာလ္တာ၊ မာရွယ္ကၽြန္း၊ ေမာေရးရွပ္စ္၊ မကၠစီကို၊ မိုနာကို၊ မြန္ဂိုလီးယား၊ မြန္တန္နီဂ႐ို၊ ေမာ္ရိုကို၊ ေနာ္႐ူ၊ နယ္သာလန္၊ နယူးဇီလန္၊ ႏိုက္ဂ်ီးရီးယား၊ ေနာ္ေ၀း၊ ပယ္လ္အူ၊ ပနာမား၊ ပါရာေဂြး၊ ပီ႐ူး၊ ပိုလန္၊ ေပၚတူဂီ၊ ကိုရီးယား၊ ေမာ္လ္ဒိုက္၊ ႐ူေမးနီးယား၊ စိန္႕လူစီရာ၊ ဆာမိုအာ၊ ဆန္မာရီႏို၊ ဆလိုဗားကီးယား၊ ဆလိုဗီးနီးယား၊ စပိန္၊ ဆီြဒင္၊ ဆြစ္ဇာလန္၊ မက္စီဒိုးနီးယား၊ တီေမာလက္ဆီ၊ တိုဂို၊ တြန္ဂ၊ တူရကီ၊ တူဗလူ၊ ယူကရိန္း၊ အဂၤလန္၊ အေမရိကန္၊ ဥ႐ုေဂြး၊ ဗန္ေနာတူ၊

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏လူ႕အခြင့္အေရးအေျခအေနမ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ၾကားေနသည့္ႏိုင္ငံမ်ား၊
အင္ဂိုလာ၊ အင္တဂ္ဂြာ ႏွင့္ ဘာဘူဒါ၊ ဘာဟ္ရီရန္၊ ဘာေဘဒို႕စ္၊ ဘီနင္၊ ဘူတန္၊ ဗိုလီးဗီးယား၊ ဘာကီနာဖါဆို၊ ကမၼရြန္၊ ကိပ္-ဘာဒီ၊ အာဖရိက၊ ခ်က္၊ ကိုလမ္ဘီယာ၊ ကြမ္မ႐ုိ႕၊ ကြန္ဂို၊ ဒိုမနီကာ၊ အီေကြေဒါ၊ အီေကြတိုရီရယ္ဂ်ီနီရာ၊ အရီတရီးယ၊ အီသီယိုးပီးယား၊ ဂမ္ဘီရာ၊ ဂါနာ၊ ဂရင္ေနဒါ၊ ဂြာတီမာလာ၊ ဂီနီယာ၊ ဂ်ီနီဘစ္ေဆာ၊ ေဟတီ၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ဂ်ေမကာ၊ ေဂ်ာ္ဒန္၊ ကင္ရာ၊ ကူ၀ိတ္၊ ကာဂ်ီစတန္၊ လီဆိုသို၊ လိုင္ဘီးရီးယား၊ ေမာ္လ၀ီ၊ မာလီ၊ ေမာ္ရီေတးနီးယား၊ မိုဇမ္ဘီး၊ နီေပါ၊ ပါကစၥတန္၊ ပါပူအာနယူးဂီနိ၊ ဖီလပိုင္၊ ကာတာ၊ ရ၀န္ဒါ၊ စိန္႕ကတ္စ္ ႏွင့္ နီဗစ္၊ စိန္႕ဗင္စင့္တ္ ႏွင့္ ဂရီနတ္ဒိန္း၊ ေစာ္တုမ္း ႏွင့္ ပရင္စိပိ၊ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်၊ ဆီနီေဂါ၊ စကၤာပူ၊ ေဆာ္လမြန္ကၽြန္း၊ ေတာင္အာဖရိက၊ စူရီနိမ္း၊ ဆြစ္ဇာလန္၊ ထိုင္း၊ တရီနီဒက္ ႏွင့္ တိုဗက္ဂို၊ တာ့ခ္မန္အင္နီစတန္၊ ယူဂန္ဒါ၊ ယူေအအီး၊ တန္ဇင္နီးယား၊ ရီမန္၊ ဇင္ဘီယာ။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏လူ႕အခြင့္အေရးအေျခအေနမ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မဲေပးစဥ္ပ်က္ကြက္သည့္ႏိုင္ငံမ်ား၊
ကေမၻာဒီးယား၊ ကြန္ဂို၊ ဂ်ဘူတီ၊ ဂါဘြန္၊ မဒါဂါစကာ၊ မိုက္ခ႐ိုနီးရွား၊ ဆားဗီးယား၊ ေဆရွဲလ္၊ ဆီရာလီရြန္း၊ တာဂ်ီကစၥတန္၊ တူနီရွား၊

တင့္ေဆြ